Friedrich Ferdinand Didier
| Friedrich Ferdinand Didier | |||
| przedsiębiorca | |||
| |||
| Data urodzenia | 5 stycznia 1801 | ||
| Miejsce urodzenia | Szczecin | ||
| Data śmierci | 1867 | ||
| Miejsce śmierci | Szczecin | ||
| Miejsce spoczynku | Szczecin Cmentarz francuski przy ul. Storrady | ||
| Lata działalności | 1834-1867 | ||
| Tytuły i nagrody | przemysłowiec materiałów ogniotrwałych | ||
| Narodowość | niemiecka pochodzenia francuskiego | ||
Friedrich Ferdinand Didier, ur. 5 stycznia 1801 w Szczecinie, zm. w 1867 w Szczecinie; kupiec z hugenockiej rodziny, specjalizujący się w wyrobie retort gazowych, szczeciński przemysłowiec pochodzenia francuskiego, właściciel fabryki materiałów ogniotrwałych.
Życiorys
Pradziadek Ferdinanda Didiera byli francuskim hugonetem przybyłym do Prus na początku XVIII wieku. Jego dziadek osiadł w Prenzlau, skąd pochodził jego ojciec, który przed 1800 rokiem przeniósł się do Szczecina. Ferdinand po ukończeniu szkoły w Szczecinie wyuczył się fachu kupieckiego, a następnie koło Rostocku samodzielnie prowadził cegielnię. Po śmierci ojca przeniósł się wraz z siostrą do Podjuch, gdzie 16 kwietnia 1834 roku podpisał umowę kupna istniejącej tu od średniowiecza cegielni i wypalarni wapna z kamienia wapiennego, położonej nad brzegiem Wielkiej Regalicy przy obecnej ulicy Niklowej (parcela nr 11). Założył w jej miejscu pierwszą w Niemczech fabrykę materiałów ogniotrwałych, której nadał nazwę: Fabryka Wyrobów Szamotowych w Podjuchach (Chamottefabrik F. Didier in Podejuch). Produkcję szamotu Didier oparł na miejscowym surowcu, tj. na odkrytych przez siebie w 1849 roku na wzniesieniu Gór Bukowych pokładach żwiru i piasku kwarcowego. Cegła szamotowa w tym czasie była podstawowym materiałem przy budowie licznie wtedy powstających w Niemczech gazowniach. Didier był producentem pierwszych ogniotrwałych retort szamotowych, które dostarczał do gazowni szczecińskiej na Pomorzanach (Stettiner Gaswerke). Znajomość z dyrektorem szczecińskiej gazowni Wilhelmem Kornhardtem i wspólne poszukiwania przy produkcji materiałów ogniotrwałych zaowocowały na przełomie 1864/1865 pomysłem na utworzenie nowej fabryki materiałów ogniotrwałych pod nazwą Chamottefabrik F. Didier. Powstała obok gazowni na części parceli kupionej od spadkobierców kupca Mosesa. W nowopowstałej fabryce Didier kierował sprawami handlowymi i administracją, a Kornhardt sprawami technicznymi. Ferdinand Didier zmarł bezpotomnie w 1867 i został pochowany na cmentarzu szczecińskiej gminy francuskiej Kościoła Ewangelicko-Reformowanego przy ulicy Storrady (Reformierter Kirchhof). Fabrykę po nim przejął Wilhelm Kornhardt.
Rodzina
Pradziad Ferdinanda Didiera uczetniczył w pracach komisji, ktora prowadziła pod koniec XVII wieku pertraktacje z elektorem brandenbuskim w sprawie umożliwienia osiedlenia się na Pomorzu hugonetów francuskich, tzw. réfugiés. Jego ojciec J. Mathias Didier urodził się 8 listopada 1754 roku w Prenzlau. Z zawodu był mistrzem stolarskim, ożenił się z Anną Marią Burette z domu Piernay. Ok. 1800 roku osiadł w Szczecinie, gdzie nabył dom przy obecnej ulicy Mariackiej 6 (Kleine Domstraße Nr. 769). Tu urodził się Ferdinand i jego siostra Johanna Philippine. Po śmierci ojca, 28 grudnia 1830 roku, przeniósł się wraz z siostrą do Podjuch. Po utworzeniu drugiej fabryki szamotu w Szczecinie ok. 1865 roku zamieszkał wraz z siostrą w nie istniejącym obecnie domu majstra stolarskiego Pahlowa przy ulicy Pommersdorferstraße Nr. 3. Po jego śmierci w 1867 roku siostra Johanna mieszkała w latach 1869-1873 przy ulicy Wilhelmstraße. [1]
Przypisy
- ↑ Opracowano na podstawie publikacji: Stettiner Chamottefabrik Aktiengesellschaft vormals Didier. 50 Jahre Aktiengesellschaft 1872-1922. Ecksteins Biographische Verlag. Berlin [1922], s. 11 i n. oraz życiorysu opracowanego przez Adolfa Jaeschke w: Neue Deutsche Biographie. Herausgegeben von der Historischen Kommission bei der Bayerischen Akademie der Wissenschaften. Dritter Band Bürklein-Ditmar. Duncker & Humblot. Berlin 1957, s. 634-635, a także szczecińskich książek adresowych.
Bibliografia
- Stettiner Chamottefabrik Aktiengesellschaft vormals Didier. 50 Jahre Aktiengesellschaft 1872-1922. Ecksteins Biographische Verlag. Berlin /1924/.
- Neue Deutsche Biographie. Herausgegeben von der Historischen Kommission bei der Bayerischen Akademie der Wissenschaften. Dritter Band Bürklein-Ditmar. Duncker & Humblot. Berlin 1957 (zdygitylizowane) [dostęp 2014-01-16]
Zobacz też
