Kąkolewice
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Kąkolewice | |||
| |||
Nazwa niemiecka | Kankelfitz | ||
Powiat | łobeski | ||
Gmina | Węgorzyno | ||
Sołectwo | Lesięcin | ||
Strona internetowa miejscowości. |
Kąkolewice (niem. Kankelfitz) - wieś w sołectwie Lesięcin. Zabudowa luźna, parterowa. Rozciąga się na przestrzeni 1 km na zachód od linii kolejowej Runowo Pomorskie – Łobez, w północnej części gminy. Na północ od wsi wzniesienia do 120 m n.p.m. Wysokość 80 m n.p.m.
Geografia
Przyroda
- Stawy rybne w centrum wsi.
- Dęby o obwodach 320 i 410 cm; na skarpie wzniesienia, na którym znajduje się kościół.
Historia
Dawna własność rodu von Borcke. Najstarsza wzmianka o wsi, która nazywała się Ventzlaff Kanckelfytcze pochodzi z roku 1433 [1]. W 1775 roku istniała szkoła. W 1866 roku we wsi mieszkało 49 osób w 10 domach, w folwarku – 144 osoby w 17 domach[2].
Samorząd
Wieś należy do sołectwa w Lesięcinie.
Demografia
W 2008 roku we wsi mieszkało 140 osób.
W roku 2010 liczba mieszkańców wyniosła 138 (67 kobiet i 71 mężczyzn):
- 30,4% w wieku przedprodukcyjnym
- 57,2% w wieku produkcyjnym
- 12,3% w wieku poprodukcyjnym[3].
Zabytki
- Kościół filialny św. Józefa (parafia Sielsko)[4], z 1732 roku, ryglowy, na podmurówce z kamienia, od wschodu zamknięty pięcioboczną apsydą, kryty dachówką; położony na wzniesieniu w południowo-zachodniej części wsi. Barokowy ołtarz ze spiralnymi kolumienkami i snycerską dekoracją o motywach roślinnych. Drewniany chór muzyczny wsparty na czterech kolumnach z ozdobnymi kapitelami. Na cmentarzu przykościelnym (powierzchnia 0,55 ha): dzwonnica z 1988 roku (metalowy szkielet w kształcie krzyża) z dzwonem z 1838 roku, nieużytkowana kaplica z drugiej połowy XIX wieku z kamienia ciosanego.
- Kościół został 23.01.1958 roku wpisany pod nr 269 do rejestru zabytków[5].
- Park dworski, krajobrazowy, z XVIII wieku ze starodrzewem, m.in. dęby, lipy, graby, klony o wymiarach pomnikowych.
- Pałac z XVIII/XIX wieku w latach 80. XX wieku stał się ruiną i niedługo potem zniknął z horyzontu. Zostały tylko niewielkie pozostałości po nim. Pałac był 10.12.1963 roku wpisany do rejestru zabytków (nr 432)[6].
Przypisy
- ↑ Afeltowicz Beata. Nazwy miejscowe byłego powiatu łobeskiego. Szczecin 2013, s. 70
- ↑ Kosacki Jerzy, Mirosław, Krzysztoń Jan. Miasto i Gmina Węgorzyno. Słownik Krajoznawczy. Materiały z inwentaryzacji krajoznawczej woj. szczecińskiego. Szczecin: Regionalna Pracownia Krajoznawcza PTTK, 1991, s. 52-54
- ↑ Portret miejscowości statystycznych w gminie Węgorzyno. W: Główny Urząd Statystyczny. Bank Danych Lokalnych [online]. [Przeglądany 9 maja 2013]. Dostępny w: http://www.stat.gov.pl/bdl/app/samorzad_m.dims
- ↑ Kąkolewice Kościół filialny. W: Archidiecezja Szczecińsko-Kamieńska [online]. [Przeglądany 9 maja 2013]. Dostępny w: http://kuria.pl/wspolnoty/koscioly/Kakolewice-Kosciol-filialny--_446
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych województwa z wyłączeniem zabytków archeologicznych w powiatach. W: Biuletyn Informacji Publicznej Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Szczecinie [online]. [Przeglądany 9 maja 2013]. Dostępny w: http://wkz.bip.alfatv.pl/strony/menu/9.dhtml
- ↑ Tamże
Bibliografia
- Kąkolewice Kościół filialny. W: Archidiecezja Szczecińsko-Kamieńska [online]. [Przeglądany 9 maja 2013]. Dostępny w: http://kuria.pl/wspolnoty/koscioly/Kakolewice-Kosciol-filialny--_446
- Kosacki, Jerzy Mirosław, Krzysztoń, Jan. Miasto i Gmina Węgorzyno. Słownik Krajoznawczy. Materiały z inwentaryzacji krajoznawczej woj. szczecińskiego. Szczecin: Regionalna Pracownia Krajoznawcza PTTK, 1991
- Portret miejscowości statystycznych w gminie Węgorzyno. W: Główny Urząd Statystyczny. Bank Danych Lokalnych [online]. [Przeglądany 9 maja 2013]. Dostępny w: http://www.stat.gov.pl/bdl/app/samorzad_m.dims
- Rejestr zabytków nieruchomych województwa z wyłączeniem zabytków archeologicznych w powiatach. W: Biuletyn Informacji Publicznej Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Szczecinie [online]. [Przeglądany 9 maja 2013]. Dostępny w: http://wkz.bip.alfatv.pl/strony/menu/9.dhtml
Autor opracowania: Jan Krzysztoń