Wiesław Rogowski
| Wiesław Rogowski | |||
| pisarz, poeta, publicysta, autor słuchowisk radiowych | |||
| |||
| Data urodzenia | 6 lipca 1930 | ||
| Miejsce urodzenia | Inowrocław | ||
| Data śmierci | 31 maja 2002 | ||
| Miejsce śmierci | Warszawa | ||
| Miejsce spoczynku | Cmentarz Komunalny Południowy w Warszawie (kw. 14B-2-7) | ||
Wiesław Rogowski (1930-2002) – pisarz, poeta, dziennikarz, publicysta, autor słuchowisk radiowych
Życiorys
Wiesław Tadeusz Rogowski (pseud. Tadeusz Lembowicz lub Kellog Benjamin Jr) urodził się 6 lipca 1930 roku w Inowrocławiu. Syn Franciszka i Jadwigi. Uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego we Włocławku. Aktywnie uczestniczył w ruchu młodzieżowym. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, m.in. pod kierunkiem prof. prof. Artura Hutnikiewicza i Bronisława Nadolskiego. Jako pisarz zadebiutował opowiadaniem Pietrek, które w 1949 roku w konkursie młodzieżowego tygodnika „Razem” uzyskało nagrodę. Przetłumaczone na język rosyjski znalazło się w zbiorze opowiadań pisarzy polskich wydanym w Moskwie w 1952 roku.
Później związał się z Bydgoszczą, gdzie w latach 1953-1959 był dziennikarzem tamtejszej rozgłośni Polskiego Radia. Kierował redakcją literacką. Był autorem popularnych słuchowisk i regionalnych reportaży. Jednym z założycieli dwutygodnika „Pomorze”. Kolejno obejmował stanowiska redaktora i zastępcy redaktora naczelnego tego czasopisma (1955-1964). Od 1959 pełnił funkcję kierownika Wydziału Kultury Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy. Okres jego działalności na tym stanowisku uważa się za niezwykle owocny. W tym czasie narodził się m.in. Festiwal Teatrów Ziemi Polski Północnej w Toruniu, a Filharmonia Pomorska w Bydgoszczy zasłynęła z wielu często unikatowych koncertów i imprez muzycznych. Był również założycielem i czynnym działaczem Kujawsko-Pomorskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego.
W 1964 roku za namową ówczesnego sekretarza propagandy KW PZPR Henryka Hubera przeniósł się do Szczecina. Tu objął stanowisko redaktora naczelnego Rozgłośni Polskiego Radia. Jako radiowiec napisał wiele słuchowisk, z których Tariki doczekało się także adaptacji telewizyjnej.
W 1966 roku został redaktorem naczelnym i felietonistą „Głosu Szczecińskiego”. Publikował też w czasopiśmie literacko-kulturalnym „Pomorze”. Był rzecznikiem odbudowy Zamku Szczecińskiego i upamiętnienia pól bitewnych w Cedyni i w Siekierkach nad Odrą. Jako dziennikarz propagował festiwale Pieśni Chóralnej w Międzyzdrojach, Muzyki Organowej w Kamieniu Pomorskim i świnoujski Festiwal Artystyczny Młodzieży Akademickiej FAMA. Był współorganizatorem Spotkania Pisarzy Ziem Odzyskanych. W latach 1969-1971 był członkiem Komitetu Wojewódzkiego i egzekutywy KW PZPR w Szczecinie, a od grudnia 1970 sekretarzem propagandy Komitetu Wojewódzkiego PZPR. W roku 1968 został delegatem Szczecina na V Zjazd PZPR. W styczniu 1971 roku jako jeden z nielicznych dziennikarzy szczecińskich uczestniczył w przełomowym spotkaniu władz partyjno-państwowych, z I sekretarzem KC PZPR Edwardem Gierkiem na czele, ze szczecińskimi stoczniowcami.
Do grudnia 1965 roku był przewodniczącym Komisji Kultury i Sztuki Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie. W tym samym roku objął prezesurę szczecińskiego Oddziału Związku Literatów Polskich.
W 1971 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie kolejno był redaktorem naczelnym Agencji Robotniczej (1971-1972), redaktorem naczelnym dziennika „Głos Pracy” (1972-1980), zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika „Nowe Drogi” (1980-1983) oraz redaktorem naczelnym tygodnika „Argumenty” (od 1 lutego 1983).
Należał do wielu organizacji twórczych, m.in. był członkiem Rady Kultury i Sztuki (1966-1970) oraz Rady Literacko-Wydawniczej (1979-1980) przy Ministrze Kultury i Sztuki, członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (Zarząd Główny 1978-1980), Towarzystwa Przyjaciół Pamiętnikarstwa (przewodniczący ZG 1976-1982).
Ponadto był członkiem organizacji społecznych i politycznych, m.in. Organizacji Młodzieżowej Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego we Włocławku (1947-1948), ZMP (1948-1950), PZPR (od 1952). Członek Komisji Ideologicznej (1969-1971) oraz Zespołu Prasowego (1971-1976) KC PZPR.
Miał syna Wojciecha.
Zmarł 31 maja 2002 roku w Warszawie. Został pochowany 3 czerwca na Cmentarzu Komunalnym (Południowy) w Warszawie (kw. 14B-2-7).
Od lewej: Zdzisław Czapliński („Kurier Szczeciński”), Wiesław Rogowski („Głos Szczeciński”), Zbigniew Puchalski (PR Szczecin), Stefan Janusiewicz. Przy kamerze Jerzy Zieliński
Twórczość literacka
Poezja
- 1960 – Ballady i wiersze (Wydawnictwo Morskie, Gdańsk, seria: Mała Biblioteka „Pomorza”)
Powieści
- 1961 – Miasto - Wydawnictwo Morskie, Gdynia
- 1961 – Noc - Wydawnictwo Lubelskie, Lublin
- 1963 – Spotkanie na skraju cienia - Wydawnictwo Morskie, Gdynia
- 1966 – Kamienny bruk - Wydawnictwo Poznańskie, Poznań
- 1968 – Niepewność - Wydawnictwo Morskie, Gdynia
- 1973 – Owoc w dłonie - Wydawnictwo Poznańskie, Poznań
- 1975 – Awaria - Książka i Wiedza, Warszawa
- 1986 – Biały punkt - KAW, Szczecin
- 1988 – Ruch okrężny - KAW, Szczecin
- 1989 – Odmiana - Wydawnictwo Pomorze, Bydgoszcz
- 1989 – Pomorska ballada: Kamienny bruk; Niepewność; Spotkanie na skraju cienia - Wydawnictwo Pomorze, Bydgoszcz
- 1990 – Guz - PIW, Warszawa
Publicystyka
- 1967 – Zapomniana przyjaźń Boya (szkice) - Wydawnictwo Morskie, Gdańsk
- 1980 – Słowo i trwanie (felietony) - Książka i Wiedza, Warszawa
- 1983 – Spór o przetrwanie (szkice) - Książka i Wiedza, Warszawa, seria: Refleksje i poglądy
- 1990 – Pieriestrojka od wewnątrz (wywiady z radzieckimi intelektualistami) - (Wydawnictwo Agencja „Nowosti”, Moskwa
Literatura młodzieżowa
- 1958 – O chytrym gburze i trzech synach rybaka (baśń) - Wydawnictwo Morskie, Gdynia
- 1960 – Przedziwne przygody żołnierza Swobody (baśń oparta na motywach ludowych) - Wydawnictwo Morskie, Gdynia
- 1962 – Trója ze sprawowania (powieść) - Wydawnictwo Poznańskie, Poznań
- 1971 – Zielone czyli Wakacje w Dłusku (powieść) - Wydawnictwo Poznańskie, Poznań
Literatura sensacyjna
- 1973 – Złota czasza księcia Bogusława (Wyd. Iskry, Warszawa, seria: Klub Srebrnego Klucza, pod ps. Tadeusz Lembowicz)
- 1974 – Neseser Marii Visconti (Wyd. Iskry, Warszawa, seria: Ewa wzywa 07 zeszyt 66, pod ps. Tadeusz Lembowicz)
- 1978 – Zaległy wyrok (Wyd. Iskry, Warszawa, seria: Klub Srebrnego Klucza, pod ps. Tadeusz Lembowicz)
- 1980 – Śmierć pod Obidową (Wyd. Iskry, Warszawa, seria: Ewa wzywa 07 zeszyt 115, pod ps. Tadeusz Lembowicz)
- 1990 – Jeśli już mam umrzeć... (pod ps. Beniamin Kellog Jr)
- 1991 – Nie wykiwasz mnie, stary…
- 1991 – Twardziel (pod ps. Beniamin Kellog Jr)
Twórczość teatralna
- Człowiek, który umarł młodo (wystawiona przez Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie)
- Spotkanie na skraju cienia
- Tariki reż. Juliusz Burski (Teatr TV Szczecin, prem. 22 lutego 1967 w programie ogólnopolskim)
Twórczość filmowa
- 1967 – Długa noc (prem. 1988) reż. Janusz Nasfeter wg powieści Noc
Twórczość radiowa
- 1967 – Zdarzył się cud reż. Julia Zyblewska (PR Szczecin, 23 lipca 1967)
- 1969 – Przyjęcie u Carlstone'a reż. Julia Zyblewska (PR Szczecin, 26 października 1969)
Nagrody
- 1958 – nagroda Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy za twórczość literacką
- 1969 – nagroda Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie za pracę społeczną i publicystyczną, przyczyniającą się do rozwoju ruchu kulturalnego w woj. szczecińskim oraz za eksponowanie problematyki niemieckiej w twórczości literackiej
- 1970 – nagroda im. Bolesława Prusa II st. za publicystykę
- 1985 – nagroda II stopnia Ministra Obrony Narodowej
- 1987 – główna nagroda literacka „Walki Młodych” im. „Olka” Aleksandra Kowalskiego za powieść Biały punkt
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski OOP
- Krzyż Oficerski OOP
- Krzyż Kawalerski OOP
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Zasłużony Działacz Kultury
- Srebrne Odznaczenie im. Janka Krasickiego
Bibliografia
- Lesław Bartelski, Polscy pisarze współcześni 1939-1991. Leksykon, PWN, Warszawa 1995
- Encyklopedia Szczecina Suplement 2 (pod red. Tadeusza Białeckiego, autor hasła Janusz Poźniak), Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 2007
- Kto jest kim w Polsce edycja 2, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989
