Janusz Pietrzykowski
| Janusz Pietrzykowski | |||
| operator filmowy, animator ruchu studenckiego | |||
| |||
| Data urodzenia | 23 grudnia 1934 | ||
| Miejsce urodzenia | Kielce | ||
| Data śmierci | 16 października 1982 | ||
| Miejsce śmierci | Szczecin | ||
| Miejsce spoczynku | Cmentarz Centralny w Szczecinie (kw.7C-5-9) | ||
Janusz Pietrzykowski (1934-1982) – operator filmowy, animator ruchu studenckiego
Życiorys
Janusz Pietrzykowski urodził się 23 grudnia 1934 roku w Kielcach w rodzinie robotniczej. Po ukończeniu w 1952 roku Technikum Chemicznego w Kielcach, otrzymał nakaz pracy do kopalni węgla kamiennego im. M. Thoreza w Wałbrzychu. Tu przez rok pracował w kopalnianym laboratorium jako technik-chemik.
W 1954 roku wyjechał do Szczecina, gdzie podjął studia na Wydziale Chemicznym Wyższej Szkoły Inżynierskiej (późniejsza Politechnika Szczecińska). W trakcie studiów, wspólnie z Januszem Krzymińskim, zorganizował pierwszy w historii miasta studencki Amatorski Klub Filmowy, który prowadził przez osiem lat. W tym czasie nakręcił kilka krótkich filmów. Równocześnie pisał teksty do spektakli Akademickiego Teatrzyku Satyrycznego „Skrzat”. Po studiach krótko pracował jako korektor, a następnie fotoreporter w redakcji „Kuriera Szczecińskiego”.
W kwietniu 1960 roku został zatrudniony na etacie operatora filmowego w Stoczni Szczecińskiej im. A. Warskiego. Jednocześnie rozpoczął pracę w nowo powstałym Doświadczalnym Ośrodku Telewizyjnym w Szczecinie. W początkowym okresie działalności Ośrodka był autorem krótkich (1-3 min) niemych filmów, wykorzystywanych później w programach publicystycznych. Ponadto realizował materiały filmowe dla Telenotatnika, Dziennika Telewizyjnego, Kroniki szczecińskiej, Kramiku z Muzami, Studia młodych. Kręcił także teledyski i fragmenty spektakli teatralnych. Był stałym i ulubionym współpracownikiem Andrzeja Androchowicza, operatorem i autorem zdjęć do większości jego filmów i programów zrealizowanych w Ośrodku TVP w Szczecinie.
W 1976 roku, z wynikiem bardzo dobrym, ukończył zaocznie Wydział Operatorski PWSFTViT w Łodzi. Był najlepszym twórcą-dokumentalistą (operatorem) w historii szczecińskiej telewizji, a także nauczycielem i wychowawcą wielu operatorów tego ośrodka. Człowiekiem o licznych zainteresowaniach, pasjach i niemal renesansowej wiedzy.
Zmarł nagle na zawał serca 16 października 1982 roku. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie (kw.7C-5-9).
Wybrana filmografia (operator)
- 1957 – Zabytki Szczecina – real. Janusz Krzymiński
- 1958 – Szkło – także scenariusz, real. R. Rogowski
- 1959 – Szczecin miasto młodości – także realizacja z Januszem Krzymińskim
- 1965 – Marzenie stolarza – real. Andrzej Androchowicz
- 1965 – Miniatury (razem z Lechem Rydlińskim) - reż. Juliusz Burski (spektakl TV)
- 1966 – Bomba – real. Andrzej Androchowicz
- 1966 – „Mazowszem” do Rostocku – real. Andrzej Androchowicz
- 1966 – Wakacje w siodle – real. Andrzej Androchowicz
- 1967 – Flisacy – real. Ireneusz Dulęba
- 1967 – O krok od Szczecina - real. Włodzimierz Piotrowski
- 1968 – Kapitan kapitanów – real. Andrzej Androchowicz
- 1971 – Bitwa pod Cedynią – real. Andrzej Androchowicz
- 1971 – Czekanie – real. Witold Meller
- 1971 – Kronika TDC real. Andrzej Androchowicz
- 1971 – Pierwsza szczecińska – real. Andrzej Androchowicz
- 1971 – Upór – real. Witold Meller
- 1972 – Wyrwani morzu – real. Andrzej Androchowicz
- 1973 – Kaprys Ludojada – real. Andrzej Androchowicz
- 1973 – Wzywam pilota – real. Andrzej Androchowicz
- 1974 – Szczecin - pierwsze dni (razem z Lechem Rydlińskim) – real. Andrzej Androchowicz
- 1974 – Tajemnica skarbca kamieńskiego – real. Andrzej Androchowicz
- 1974 – Trzymamy straż nad Odrą I – real. Andrzej Androchowicz
- 1975 – Bosman – real. Andrzej Androchowicz
- 1975 – Z życia młodzieży telewizyjnej. Piętnastolatka – real. Andrzej Androchowicz
- 1975 – Żeglarze - real. Jerzy Wohl
- 1976 – Towarzysze broni – real. Andrzej Androchowicz
- 1977 – FAMA'77
- 1977 – Jej wszyscy synowie - real. Władysław Daniszewski
- 1977 – Ludzie z wyspy – real. Andrzej Androchowicz
- 1977 – Samotnie do Bałtyku (razem z Andrzejem Gertychem) - real. Jerzy Wohl
- 1977 – Stopy wody... (razem z Lechem Rydlińskim i Bogdanem Żołtakiem) - real. Jacek Kamiński
- 1980 – Fabryka urodzaju – real. Monika Szwaja
- 1980 – Pierwszy rejs (razem ze Stanisławem Brychcym) real. Andrzej Androchowicz
- 1980 – Pamiętamy – real. Andrzej Androchowicz
- 1980 – Wyzwolenie miasta (razem z Eugeniuszem Eysymonttem) – real. Andrzej Androchowicz
- 1981 – Kapitan „Nike” – real. Andrzej Androchowicz
Na planie filmowym
Z nieodłącznym Arriflexem
W karykaturze Ludwika Piosickiego (1980)
W mieszkaniu u Jerzego Pachlowskiego
W stoczni
Podczas realizacji zdjęć w sądzie
Z E. Szczepańską-Dąbrowską i Andrzejem Androchowiczem podczas realizacji filmu Z rodłem w herbie - fot. Witold Zwierzchowski
Podczas realizacji zdjęć do filmu Kapitan „Nike” (1981)
Z Andrzejem Androchowiczem w starym budynku Filharmonii Szczecińskiej przy pl. Dzierżyńskiego (obecnie pl. Armii Krajowej) - fot. Zdzisław Gajda
Nagrody i wyróżnienia
- 1958 – wyróżnienie dla filmu Kościół Piotra i Pawła (Zabytki Szczecina) na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Amatorskich w Katowicach
- 1959 – wyróżnienie dla filmu Szkło na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Amatorskich w Katowicach
- 1965 – I nagroda dla filmu Marzenie stolarza na Telewizyjnej Giełdzie Reporterów w Poznaniu (listopad)
- 1966 – I nagroda dla filmu Bomba na Telewizyjnej Giełdzie Reporterów w Poznaniu
- 1969 – „Srebrna Fregata” za film Kapitan kapitanów na IV Ogólnopolskim Festiwalu Krótkometrażowych Filmów Morskich w Szczecinie-Świnoujściu
- 1972 – wyróżnienie za film Upór na V Ogólnopolskim Festiwalu Krótkometrażowych Filmów Morskich w Szczecinie
- 1975 – dyplom honorowy z okazji XV-lecia Szczecińskiego Ośrodka TV
- 1976 – wyróżnienie Ministra Obrony Narodowej dla filmu Towarzysze broni
- Nagroda wojewódzka za twórczość filmową
Inne nagrody
- I nagroda (1000 zł) w I Konkursie Fotograficznym AKF i Komisji Kultury RO ZSP za prace Mur i Portret w cieniu (godło RIO), Szczecin (16 grudnia 1958)
Odznaczenia
- 1975 – Medal XXX-lecia PRL
Ciekawostki
- W środowisku filmowym zwany „Studzienką” (podczas realizacji jednego z filmów zapatrzony w filmowany obiekt, wpadł do studzienki kanalizacyjnej) lub „Uhu, uhu” (jako namiętny palacz tytoniu, otoczony kłębami dymu, wydawał dźwięki przypominające lokomotywę)
Bibliografia
- Andrzej Androchowicz, Zatrzymać w kadrze [w:] Ku Słońcu 125. Księga z miasta umarłych (praca zbiorowa pod red. Mariusza Czarnieckiego), Wydawnictwo Glob, Szczecin 1987
- Materiały ze zbiorów Andrzeja Androchowicza
