Aleja Wyzwolenia

	Aleja Wyzwolenia
	Śródmieście
	; Aleja Wyzwolenia
	; Aleja Wyzwolenia
Nazwa pełna	Aleja Wyzwolenia
Inne nazwy	Jaromira (do 1965); Roosevelta (do 1965)
Nazwa niemiecka	Moltkestraße; Pölitzerstraße
Osiedle	Centrum; Śródmieście-Północ; Niebuszewo-Bolinko
Dzielnica	Śródmieście
Długość (m)[i]	2353,7
	Zobacz ulicę na:
	Mapa Google.
	Google Street View.
	Interaktywny Plan Miasta Szczecin.

STRONA W BUDOWIE

Numeracja

Centrum: 1 - 29, 31 - 47 nieparzyste
Śródmieście-Północ: 30 – 44A parzyste, 49 - 71, 73 - 105B nieparzyste
Niebuszewo-Bolinko: 80 - 86 parzyste, 107 - 119 nieparzyste

Historia

Po raz pierwszy pojawiła się ok. 1862 roku na terenie nowo powstałej części miasta Grünhof pod nazwą Mühlenstraße, na odcinku od zbiegu ulic Słowackiego i Krasińskiego do obecnego placu Kilińskiego (Grünhofer Markt), a następnie od 1872 roku pod nazwą na odcinku od rozwidlenia dróg do Polic i Grabowa (obecnie jest to skrzyżowanie ulic Mazowieckiej, Matejki i Roosevelta), stanowiąc wraz z późniejszym fragmentem ulicy Heinrichstraße część drogi pod nazwą Pölitzerstraße, prowadzącej z miasta do Polic (pod tą nazwą kończyła swój bieg przy skrzyżowaniu z obecną ulicą Kadłubka). W latach 1880-1945 w dalszym ciągu pod nazwą Pölitzerstraße sięgała od wspomnianego wyżej rozwidlenia dróg do Polic i Grabowa aż do zbiegu obecnych ulic Słowackiego i Krasińskiego. Natomiast w latach 1945-1965 na całej długości nosiła nazwę Franklina Delano Roosevelta. Do 1965 roku odcinek al. Wyzwolenia od Placu Żołnierza do Placu Rodła nosił nazwę ul. Jaromira. Nazwę „Aleja Wyzwolenia” zaproponowali czytelnicy Kuriera Szczecińskiego w wyniku przeprowadzonej w kwietniu 1965 roku sondy telefonicznej dotyczącej jednej z 4 wybranych uprzednio nazw dla tej przebudowanej ulicy Jaromira połączonej z nowo utworzoną arterią powstałą po zmodernizowaniu dotychczasowej ulicy Franklina Delano Roosevelta. Ta ostatnia nazwa utrzymała się na jej odcinku od skrzyżowania z ulicą Piłsudskiego do skrzyżowania ulic Mazowieckiej i Matejki.