Roman Gruchała
Ten artykuł jest w trakcie opracowywania. Prosimy nie edytować strony do czasu zniknięcia tej wiadomości. Nazwa użytkownika, który dodał tę wiadomość, jest wyświetlona na stronie historii.
| Roman Gruchała | |||
| nauczyciel | |||
| |||
| Data urodzenia | 28 lutego 1940 | ||
| Miejsce urodzenia | Pawłowo | ||
| Data śmierci | 17 kwietnia 2005 | ||
| Miejsce śmierci | Koszalin | ||
| Miejsce spoczynku | Cmentarz komunalny (Koszalin) Kw. P-12, rz. 6, nr 21 | ||
| Lokalizacja grobu | zobacz na mapie | ||
| Narodowość | polska | ||
Roman Gruchała (1940-2005), wieloletni nauczyciel matematyki, wychowawca, wicedyrektor I LO w Koszalinie, przyjaciel młodzieży.
Życiorys
Urodził się 28 lutego 1940 roku w Pawłowie, jako syn Bolesława i Bolesławy Gruchałów.[1] Szkołę średnią – Liceum Ogólnokształcące im. Filomatów Chojnickich w Chojnicach ukończył w 1958 roku. W latach 1958-1963 studiował matematykę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Po ukończeniu studiów został skierowany do pracy w Liceum Ogólnokształcącym w Nowogardzie. Jako młody nauczyciel od razu zdobył sobie sympatię tutejszego środowiska. Nic dziwnego, bowiem swoimi zainteresowaniami, pasją, zdobytą wiedzą jak nikt inny potrafił zarazić uczniów. Okazał się prawdziwym talentem pedagogicznym.[2]
W 1973 roku Roman Gruchała podjął pracę w renomowanym I Liceum Ogólnokształcącym im. Stanisława Dubois w Koszalinie. Od razu dał się poznać jako świetny organizator, toteż po roku objął stanowisko wicedyrektora liceum. Dyrektor Gruchała był nie tylko szanowanym przełożonym i świetnym, choć wymagającym nauczycielem matematyki, ale i wyrozumiałym, otwartym na inicjatywy uczniów, człowiekiem. Zawsze można było na nim polegać. Na wylot znał szkołę, jej problemy, a także środowisko. Miał niezwykły dar rozładowywania największych nawet napięć.[3]
W 2002 roku odszedł na emeryturę.[4] Zmarł nagle 17 kwietnia 2005 roku.[5]
Przypisy
- ↑ Roman Gruchała. W: Geni [online]
- ↑ We wspomnieniach absolwentów jawi się jako postać absolutnie pozytywna. Podobało się im wszystko: jego rzadkie blond włosy, sposób prowadzenia lekcji, (najgłupszy by zrozumiał – wspominają byli uczniowie), anegdoty i dowcipne uwagi, poczucie humoru, nawet zielony skuter, którym nauczyciel codziennie przemierzał miasto (zwany przez uczniów „odkurzaczem”). Jakże wymazać z pamięci z pamięci interesujące lekcje, na których zgłębiało się tajniki królowej nauk ; te wieczory w świetlicy liceum pełne młodzieży słuchającej piosenek Elvisa Presley’a, których miłośnikiem i koneserem był Profesor. Do końca zamierzał przekopiować płyty analogowe tzw. „czarne” na nośniki cyfrowe. Zamierzał. Podczas ceremonii pogrzebowej ostatni raz wspólnie z absolwentami wysłuchał „Love Me Tender”. Ileż to razy skutecznie interweniował w sprawie wagarów, gdy niesforni uczniowie umykali ze szkoły, by oddawać się młodzieńczej fascynacji naturą ? Czynił to w swoiście podstępny, a w rezultacie zabawny sposób. Organizował też obozy wędrowne w Tatry, budząc fascynacje pięknem i potęgą gór. Inną z jego pasji stał się brydż. Tej grze poświęcił wiele wieczorów. Los skierował też do Nowogardu kuzyna ks. Stefana oraz brata Henryka. Tutaj też poznał swoją miłość – żonę Elżbietę Galińską z którą założył szczęśliwą rodzinę. Był wspaniałym ojcem dla swoich synów.
- ↑ Wśród wielu pozytywnych cech szczególnie należy podkreślić optymizm, pogodę ducha i niezwykłą umiejętność czerpania radości ze zwykłych, codziennych spraw. Tacy nauczyciele to skarb. Swoim oddaniem i zaangażowaniem, sumiennością, wiedzą i pracowitością stanowił o poziomie oraz o dobrym imieniu szkoły.
- ↑ Uczniowie, nauczyciele, znajomi żegnali Dyrektora serdecznie, ale i z niedowierzaniem, że zostawi młodzież, matematykę. Nie zostawił. Przychodził, konsultował, pomagał, wspierał i cieszył się, że ma trochę więcej czasu…
- ↑ Jan Kozakowski, były uczeń nowogardzkiego licem napisał: „Złotym blaskiem słońca po jeziorze Ktoś matematyczny kreśli motyw. Czy to może pan, panie Profesorze, Czy to tylko tutejszy geniusloci ?”
Bibliografia
- Roman Gruchała. Gazeta Wyborcza 2006, nr 81, dod. Szczecin, s. 6
- Roman Gruchała. Gazeta Wyborcza 2006, nr 90, s. 8
- Roman Gruchała. Dziennik Nowogardzki z dn. 02–05.12.2011 r.
- Kozakowski J. „Tym, którzy odeszli”. „Nowogardzianom i kolegom z Nowogardzkiego LO”
- I Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Dubois 1945-2015. W: Portal Edukacyjny Koszalin [online]. [Przeglądany 19 września 2019 r.]
- Ocalić od zapomnienia. W: wNowogardzie.pl [online]. [Przeglądany 19 września 2019 r.]
