Sielsko
| Sielsko | |||
|
| |||
| Nazwa niemiecka | Silligsdorf | ||
| Nazwa przejściowa | Głuszyce | ||
| Powiat | łobeski | ||
| Gmina | Węgorzyno | ||
| Sołectwo | Sielsko | ||
| Strona internetowa miejscowości. | |||
Sielsko (Głuszyce, niem. Silligsdorf) - wieś sołecka w powiecie łobeskim, w gminie Węgorzyno.
Geografia
Położenie
Czytelna owalnica, położona w północno-zachodniej części gminy Węgorzyno, przy drodze Zwierzynek – Kraśnik Łobeski i Węgorzyno – Mieszewo. Średnia wysokość 95 m n.p.m.
Obiekty fizjograficzne
- Jezioro Sambórz Duży położone na południowy zachód od wsi. Powierzchnia 50,5 ha. Lustro wody na wysokości 78,4 m n.p.m. Głębokość: maksymalna 10 m, średnia 4 m.
- Wzgórze Obleniec, 1,5 km na południe od zabudowań folwarcznych w Winnikach, po zachodniej stronie drogi do Kowali. Wysokość 128,5 m n.p.m. Nazwa niemiecka Theresen Berg.
- Wzgórze Jaźwiny w odległości 0,5 km na wschód od Obleńca, 1,7 km na zachód od Podlipiec, po zachodniej stronie drogi do Kowali odchodzącej od drogi z Winnik do Podlipiec. Wysokość 134,4 m n.p.m. Nazwa niemiecka Grewings Berge.
- Wzgórze Kamienne, położone 1,5 km na północny zachód od Podlipiec, 1,1 km na zachód od Wierzbiny, 1,2 km na wschód od zabudowań folwarcznych w Winnikach. Wysokość 108,2 m n.p.m. Nazwa niemiecka Stein Berge.
- Kasprowa Góra, położona 1 km na wschód od Wzgórza Kamiennego, 2,2 km na północny zachód od Podlipiec, 2,7 km na północ od Kowali. Wysokość 107,6 m n.p.m. Nazwa niemiecka Kasper Berge.
- Krucze Wzgórze, położone w odległości 1 km na wschód od wsi, między Reską Węgorzą a drogą Węgorzyno – Chociwel. Wysokość 104 m n.p.m. Nazwa niemiecka Raben Berg.
Przyroda
Park dworski, naturalistyczny, z XIX w. Powierzchnia 5,5 ha. Starodrzew (m.in. dęby o obwodzie 350, 393, 404 cm, dwie aleje grabowe).
Aleja lipowa wzdłuż drogi w kierunku Mielna, od końca wsi do dawnego przystanku PKP.
Historia
Od XIII wieku wieś w posiadaniu rodu von Wedel. Najstarsza wzmianka o wsi, która nazywała się Czillickesdorp pochodzi z roku 1346 [1]. W 1866 roku we wsi mieszkały 242 osoby w 35 domach, w folwarku – 237 osób w 13 domach. W 1870 roku do szkoły uczęszczało 86 uczniów. W 1914 roku wybudowano nową szkołę. W latach 20-tych XX wieku w majątku von Zitzewitz pracowało 15 Polaków. W czasie II wojny światowej 18 osób, głównie z Gdyni pracowało jako robotnicy przymusowi, przywiezieni tutaj już jesienią 1939 roku. Istniał także obóz jeńców francuskich (75 osób). Po wojnie Sielsko zostało zasiedlone przez osadników ze wsi Kuropatniki k/Brzeżan w woj. tarnopolskim. Przybyli oni wraz z ks. Franciszkiem Jastrzębskim (1890–1962), który jako pierwszy i jedyny w tym czasie kapłan w całej okolicy odprawiał nabożeństwa w bardzo wielu kościołach obecnej gminy Węgorzyno, i nie tylko. Jak pisze w swoich wspomnieniach na początku do parafii należało, oprócz Sielska, 11 wiosek: Runowo, Kraśnik, Mielno, Siedlice, Winniki, Chwarstno, Trzebawie, Kąkolewice, Cieszyno, Lesięcin, Borkowo Wielkie.
Samorząd
Wieś jest siedzibą sołectwa Sielsko
Kultura
- Stowarzyszenie Kresowian "Kuropatniki" Pierwsze spotkanie byłych mieszkańców Kuropatnik (45 osób) odbyło się 10 marca 2002 roku w szkole w Sielsku. Wybrano na nim pierwszy Zarząd z przewodniczącym Janem Basem. 11 kwietnia 2002 roku zostało zewidencjonowane w Starostwie Powiatowym w Łobzie i rozpoczęło działalność od dnia 11 maja 2002 roku jako Stowarzyszenie Zwykłe. Stowarzyszenie Kresowian z Kuropatnik z siedzibą w Sielsku postawiło sobie za cel m.in. działanie na rzecz podtrzymywania i upowszechniania dziedzictwa kulturowego Kresowian, zbieranie materiałów o losach mieszkańców Kuropatnik, postawienie pomnika ku czci rodaków pomordowanych w Kuropatnikach, wykonanie tablicy upamiętniającej ks. Jastrzębskiego, nawiązanie kontaktu i współpracy z parafią w Brzeżanach, organizowanie wycieczek do Brzeżan, Kuropatnik i innych miejscowości na Kresach.
Adres do korespondencji: Stowarzyszenie Kresowian z Kuropatnik Województwo Tarnopol, Sielsko 72, 73-155 Węgorzyno; kresowianiezkuropatnik@poczta.onet.pl - Świetlica wiejska
Oświata
Punkt Przedszkolny
Demografia
W 2008 roku wieś liczyła 354 mieszkańców.
W roku 2010 liczba mieszkańców wyniosła 370 (197 kobiet i 153 mężczyzn):
- 20,5% w wieku przedprodukcyjnym
- 58,6% w wieku produkcyjnym
- 20,8% w wieku poprodukcyjnym[2].
Liczba ludności na dzień 31 grudnia 2012 - 332 osoby[3].
Zabytki
- Kościół parafialny p.w. św. Jana Chrzciciela (wezwanie nawiązuje do wezwania kościoła w Kuropatnikach, skąd wywodzi się większość mieszkańców wsi); położony w centrum wsi, na wzniesieniu. Zbudowany w końcu XVI wieku, na planie prostokąta, z kamieni narzutowych; kryty dachówką. Przebudowany w XIX wieku. Od zachodu dostawiona wieża, XVIII wiek, ryglowa, oszalowana, na planie kwadratu z barokowym hełmem, krytym blachą. Portal o łuku półkolistym. W części prezbiterialnej małe okna zamknięte półkoliście. Na szczycie wschodnim blendy i data 1705 rok. Wewnątrz zabytkowa ambona, zamalowany napis „Renovatum” 1560, 1845, 1929. Na cmentarzu przykościelnym (pow. 0,23 ha) od północnej strony dzwonnica belkowa z dwoma dzwonami z XVI wieku i z 1923 roku. Kościół wpisany 18.06.1958 roku do rejestru zabytków pod nr 282[4].
- Pozostałości pałacu, spalonego w 1959 roku i w dużej części rozebranego; w centrum wsi, na terenie parku.
Pomniki
Na cmentarzu przykościelnym pomnik i tablica poświęcona księdzu Franciszkowi Jastrzębskiemu (1890–1962), proboszczowi w Kuropatnikach, a po II wojnie światowej w Sielsku.
Przypisy
- ↑ Afeltowicz Beata. Nazwy miejscowe byłego powiatu łobeskiego. Szczecin 2013, s. 136
- ↑ Portret miejscowości statystycznych w gminie Węgorzyno. W: Bank Danych Lokalnych [online]. [Przeglądany 9 maja 2013].
- ↑ Dane z Urzędu Gminy Węgorzyno
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych województwa z wyłączeniem zabytków archeologicznych w powiatach. W: Biuletyn Informacji Publicznej Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Szczecinie [online]. [Przeglądany 9 maja 2013].
| ||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
