Stanisław Antos
| Stanisław Antos | |||
| żołnierz | |||
|
| |||
| Data urodzenia | 24 kwietnia 1922 | ||
| Miejsce urodzenia | Szczurowa | ||
| Data śmierci | 3 lipca 1992 | ||
| Miejsce śmierci | Warszawa | ||
| Narodowość | polska | ||
Stanisław Antos (1922-1992) - zawodowy oficer Wojska Polskiego. Dowódca 12. Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie.
Życiorys
Stanisław Antos urodził się 24 kwietnia 1922 we wsi Szczurowa (powiat brzeski, województwo krakowskie). Syn Józefa i Franciszki z Kijaków. Ukończył sześć klas szkoły powszechnej i trzy gimnazjalne.
Służbę wojskową rozpoczął jako ochotnik 24 kwietnia 1945 roku. Kurs Oficerów Rezerwy w Oficerskiej Szkole Broni Pancernej w Modlinie ukończył 2 marca 1946 roku, 22 marca otrzymał promocję na stopień podporucznika. Następnie przeszedł do służby zawodowej. Objął stanowisko dowódcy działa, a następnie dowódcy baterii w 25. Drezdeńskim Pułku Artylerii Pancernej.
W latach 1947-1948 uzupełnił wykształcenie w żarskim Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym dla Dorosłych. Od czerwca do listopada roku 1949 był pełniącym obowiązki dowódcy baterii artylerii pancernej w 2. Sudeckim Pułku Czołgów, następnie dowódcą kompanii szkolnej w 4. Pomorskim Pułku Czołgów Ciężkich 16. Dywizji Pancernej. W latach 1947-1950 złożył pięć prób o zwolnienie z zawodowej służby wojskowej motywowanych ukończeniem szkoły oficerów rezerwy. Naprawdę, powodem był brak zgody przełożonych na ślub. Po rozwiązaniu pułku w roku 1951 został szefem sztabu batalionu w 2. Pułku Czołgów, a w roku 1952 dowódcą batalionu artylerii pancernej.
W latach 1952-1953 pełnił funkcję starszego pomocnika szefa, a następnie szefa Wydziału I Operacyjnego w sztabie 10. Dywizji Zmechanizowanej. W latach 1953-1954 był dowódcą 17. Pułku Artylerii Pancernej w Żaganiu. Od jesieni roku 1954 słuchacz Wyższego Akademickiego Kursu Fakultetu Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych w Rembertowie.
W latach 1955-1958 szef sztabu 1. Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej w Legionowie, następnie przez rok dowódca 2. Pułku Zmechanizowanego w Skierniewicach. W roku 1959 rozpoczął studia w Akademii Wojskowej Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRS im. Woroszyłowa w Moskwie. Po powrocie zastępca dowódcy 5. Saskiej Dywizji Pancernej ds. liniowych, a następnie dowódca tej dywizji. 10 października 1964 roku awansował na generała brygady.
Od 14 listopada 1964 do 29 marca 1968 roku dowódca 12. Dywizji Zmechanizowanej im. Armii Ludowej w Szczecinie. W latach 1968-1970 szef sztabu – zastępca dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego. Od 1 października do 30 grudnia roku 1970 przebywał na Kursie Strategicznym w ZSRS. W roku 1973 mianowany na stopień generała dywizji. W tym też roku objął stanowisko I zastępcy szefa Głównego Inspektoratu Szkolenia Wojska Polskiego. Ukończył dziesięciodniowy kurs dla centralnej kadry kierowniczej w Ośrodku Doskonalenia Kadr Kierowniczych przy Komitecie Centralnym PZPR. W latach 1978-1986 zastępca szefa sztabu Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Sygnatariuszy Układu Warszawskiego.
10 grudnia 1986 roku przeszedł w stan spoczynku.
Stanisław Antos zmarł 3 lipca 1992 w Warszawie.
Odznaczenia (min.)
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Order Czerwonego Sztandaru
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Bibliografia
- Antos, Stanisław. Chlubne dwudziestolecie 12 Dywizji Zmechanizowanej im. Armii Ludowej w Szczecinie. Rozm. Zdzisław Jastrzębski. "Żołnierz Wolności" 1965, Nr 91, s. 1-2.
- Faszcza, Dariusz. Dowódcy 12 Dywizji Piechoty / Zmechanizowanej 1919-2008. Szczecin: Szczecińskie Towarzystwo Pogranicze [etc.], 2009.
- Faszcza, Dariusz. 12. Szczecińska Dywizja Zmechanizowana : 70 lat służby na Pomorzu Zachodnim (1945-2015). Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015.
- Królikowski, Janusz. Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990. T. 1 (A-H). Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2010.
Linki zewnętrzne
