Włodzimierz Bednarski
Włodzimierz Bednarski | |||
aktor, reżyser | |||
| |||
Data urodzenia | 27 marca 1935 | ||
Miejsce urodzenia | Leszno | ||
Data śmierci | 12 czerwca 2020 | ||
Miejsce śmierci | Warszawa | ||
Miejsce spoczynku | Cmentarz Wilanowski w Warszawie | ||
Włodzimierz Bednarski (1935-2020) – aktor, reżyser
Życiorys
Włodzimierz Jan Bednarski urodził się 27 marca 1935 roku w Lesznie. Uczęszczał do Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej Stopnia Podstawowego i Licealnego Nr 30 w Warszawie (obecnie XXX Liceum Ogólnokształcące im. Jana Śniadeckiego). Maturę zdał w 1954 roku. W 1959 roku ukończył warszawską Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Aleksandra Zelwerowicza. Zadebiutował 6 maja 1959 roku na scenie PWST w roli Aleksandra Ignatiewicza Wierszynina w Trzech siostrach Antoniego Czechowa w reż. Zofii Małynicz i Haliny Drohockiej. Na scenie Teatru Ateneum wystąpił w widowisku poetycko-muzycznym Wodewil i piosenka w reż. Kazimierza Rudzkiego.
Przez trzy sezony występował w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie (1959-1962). Tam zagrał m.in. Jana w Pierwszym dniu wolności Leona Kruczkowskiego, Poetę w Weselu Stanisława Wyspiańskiego, Papkina w Zemście Aleksandra Fredry, Stanhope'a w Kresie wędrówki Roberta Cedrica Sherriffa oraz Augusta w Barbarze Radziwiłłównie Alojzego Felińskiego. W sezonie 1962/63 był aktorem Teatru Polskiego w Bydgoszczy, gdzie zagrał m.in. Gucia w Ślubach panieńskich Aleksandra Fredry i tytułową rolę w Hamlecie Williama Shakespeare'a.
Od 1963 roku występował w Szczecinie. Był aktorem Państwowych Teatrów Dramatycznych. Stworzył wiele znakomitych i niezapomnianych kreacji, m.in. tytułowego Zawiszę Czarnego w dramacie Juliusza Słowackiego, Księdza Piotra w Dziadach Adama Mickiewicza, Jagona w Otellu oraz tytułowych bohaterów w Makbecie i w Ryszardzie III Williama Shakespeare'a. Występował także na scenach Teatru Krypta i Teatru „13 Muz”, m.in. w głośnym monodramie Kazimierza Brandysa Listy do Pani Z.. Jako reżyser współpracował z amatorskim ruchem teatralnym (Teatrzyk na Wielkiej). Współpracował także z lokalną rozgłośnią radiową i ośrodkiem telewizyjnym. Wystąpił m.in. w głośnym telewizyjnym cyklu Wieczory z Conradem, gdzie zagrał Marlowe'a.
W 1969 roku przeniósł się do Warszawy. Kolejno był aktorem teatrów Narodowego (1969-1974), Nowego (1974-1981), Popularnego (1981-1990) oraz Teatru Szwedzka 2/4 (1990-1992).
Stworzył wiele wysoko cenionych przez krytyków i widzów pierwszo-, i drugoplanowych kreacji w Teatrze Telewizji, Teatrze Polskiego Radia, filmach fabularnych i telewizyjnych (m.in. Kanał, Potop, Kazimierz Wielki, Miś, Co mi zrobisz jak mnie złapiesz) oraz w serialach telewizyjnych (m.in. Polskie drogi, Dom, W labiryncie, Zmiennicy, Mistrz i Małgorzata, Akwen Eldorado). Wystąpił m.in. w kameralnym dramacie Nie ma powrotu, Johnny, rozgrywającym się podczas wojny w Wietnamie, do którego zdjęcia realizowano w Karnocicach nad Zalewem Szczecińskim.
Był uznanym aktorem dubbingu, w którym pracę zaczynał w 1956 roku jeszcze jako student PWST. Początkowo podkładał efekty akustyczne do filmów, a później użyczał swojego głosu filmowym bohaterom. W ciągu ponad pięćdziesięcioletniej pracy zdubbingował około 200 postaci. Do najbardziej popularnych dubbingowanych ról należały Fred Flintstone we Flinstonach, Pan Sowa w Kubusiu Puchatku, Król Tryton w Małej Syrence, Ojciec Czas w Smurfach oraz Książę Igthron w Gumisiach.
Zmarł 12 czerwca 2020 roku w Warszawie. Został pochowany 23 czerwca w kolumbarium na Cmentarzu Wilanowskim w Warszawie.
Działalność artystyczna (Szczecin)
Teatr
Tytuł | Autor | Reżyser | Forma twórczości | Rola | Teatr | Data premiery |
---|---|---|---|---|---|---|
Zawisza Czarny | Juliusz Słowacki | Andrzej Witkowski | obsada aktorska | Zawisza | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 24 sierpnia 1963 |
Koledzy | Wasilij Aksionow, Jurij Stabawoj | Jan Maciejowski | obsada aktorska | Aleksander Zielenin, absolwent medycyny | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 6 listopada 1963 |
Magik i małpiszon (montaż satyryczno-liryczny) | Konstanty Ildefons Gałczyński | Ewa Kołogórska | obsada aktorska | Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Imprez Artystycznych „Estrada” (sala Kameralna Zamku Książąt Pomorskich) | 16 grudnia 1963 | |
Fizycy | Friedrich Dürrenmatt | Józef Gruda | obsada aktorska | Jan Wilhelm Mobius | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 19 stycznia 1964 |
Makbet | William Shakespeare | Maryna Broniewska | obsada aktorska | Makbet | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 25 marca 1964 |
Sułkowski | Stefan Żeromski | Jerzy Kreczmar | obsada aktorska | D`Antraigues | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 5 lipca 1964 |
Mąż i żona | Aleksander Fredro | Ewa Kołogórska | obsada aktorska | Wacław | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 7 października 1964 |
Ifigenia w Taurydzie | Wolfgang Goethe | Janusz Marzec | obsada aktorska | Teatr „13 Muz” | 26 października 1964 | |
Nosorożec | Eugène Ionesco | Maryna Broniewska | obsada aktorska | Dudard | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 19 grudnia 1964 |
Śpiewać albo nie śpiewać (w ramach Kabaretu Piosenki Klubu „13 Muz”) | różni autorzy, m.in. Halina Koman-Dobrowolska, Joanna Kulmowa, Tadeusz Klimowski | Jan Maciejowski | obsada aktorska | Klub „13 Muz” | 12 marca 1965 | |
Balladyna | Juliusz Słowacki | Maria Straszewska | obsada aktorska | Fon Kostryn | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 13 marca 1965 |
Sługa dwóch panów | Carlo Goldoni | Maryna Broniewska | obsada aktorska | Sylwiusz | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 8 maja 1965 |
Barbara Radziwiłłówna | Alojzy Feliński | Zbigniew Mak | obsada aktorska | Zygmunt August | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 17 lipca 1965 |
Incydent w Vichy | Arthur Miller | Jan Maciejowski | obsada aktorska | Von Berg | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 23 listopada 1965 |
Nam śpiewać nie kazano | montaż kabaretowy | obsada aktorska | Teatr „13 Muz” | 1965 | ||
Trzy białe strzały | Jan Makarius | Ewa Kołogórska | obsada aktorska | Biały Sokół | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 20 lutego 1966 |
Wieczór poetycki poświęcony Heinrichowi Heinemu | Heinrich Heine | Janusz Marzec | recytacje | Klub MPiK | 1 marca 1966 | |
Dziady | Adam Mickiewicz | Jan Maciejowski | obsada aktorska | Ksiądz Piotr; Chór | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 12 marca 1966 |
Mordercy i świadkowie | Tadeusz Polanowski | Jan Maciejowski | obsada aktorska | Andrews | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 24 czerwca 1966 |
Otello | William Shakespeare | Jan Maciejowski | asystent reżysera, układ pojedynków, obsada aktorska | Jago, chorąży; Obywatel Cypru | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 1 października 1966 |
Pan Jowialski | Aleksander Fredro | Andrzej Ziębiński | obsada aktorska | Ludmir | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 13 stycznia 1967 |
Lato | Tadeusz Rittner | Andrzej Ziębiński | obsada aktorska | Torup | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 12 marca 1967 |
Niech no tylko zakwitną jabłonie | Agnieszka Osiecka | Barbara Fijewska | obsada aktorska | Ojciec II; Szabrownik | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 21 marca 1967 |
Kordian | Juliusz Słowacki | Janusz Marzec | obsada aktorska | Szatan | Teatr „13 Muz" | 17 kwietnia 1967 |
Wiosna 21 | Aleksander Sztejn | Jan Maciejowski | obsada aktorska | Czerwony Alarm | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 1 czerwca 1967 |
Ryszard III | William Shakespeare | Jan Maciejowski | obsada aktorska | Ryszard, książę Gloucester, później Ryszard III, brat króla Edwarda IV | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 29 września 1967 |
Listy do P.Z. (monodram) | Kazimierz Brandys | Jan Maciejowski | obsada aktorska | Teatr „13 Muz" | 4 grudnia 1967 | |
Gra miłości i przypadku | Pierre Marivaux | Tadeusz Byrski | obsada aktorska | Dorant, narzeczony Sylwii | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 17 grudnia 1967 |
Pan Wokulski | Bolesław Prus | Ewa Kołogórska | obsada aktorska | Stanisław Wokulski | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 23 lutego 1968 |
Cesarsko-królewski narzeczony | Ludwik Askenazy | Jan Maciejowski | obsada aktorska | Gian Battista Pergolesi | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 4 maja 1968 |
Antygona | Sofokles | Marek Okopiński | obsada aktorska | Kreon, król Teb | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 20 września 1968 |
Pojedynek | Mar Bajdżijew | Jowita Pieńkiewicz | obsada aktorska | Iskander | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 30 października 1968 |
Wyzwolenie | Stanisław Wyspiański | Jan Maciejowski | obsada aktorska | Geniusz; Maska; Reżyser | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 14 lutego 1969 |
Rzecz listopadowa | Ernest Bryll | Krystyna Skuszanka, Jerzy Krasowski | obsada aktorska | Artysta | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 20 kwietnia 1969 |
Nowe Wyzwolenie | Stanisław Ignacy Witkiewicz | Jowita Pieńkiewicz | obsada aktorska | Król Ryszard III | Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Imprez Artystycznych (Klub „13 Muz”) | 26 kwietnia 1969 |
Henryk IV | William Shakespeare | Jan Maciejowski | asystent reżysera, obsada aktorska | Henryk Percy | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 12 czerwca 1969 |
Na scenie
(fot. Grażyna Wyszomirska)
Klemens Myczkowski (Książę) i Włodzimierz Bednarski (D`Antraigues) w Sułkowskim (1964)
Andrzej Kopiczyński (Berenger) i Włodzimierz Bednarski (Dudard) w Nosorożcu (1964)
Andrzej Kopiczyński (Otello) i Włodzimierz Bednarski (Jago) w Otellu (1966)
Włodzimierz Bednarski (Stanisław Wokulski) i Marian Nosek (Szlangbaum) w Panu Wokulskim (1968)
Bohdan Albert Janiszewski (Dr Szuman) i Włodzimierz Bednarski (Wokulski) w Panu Wokulskim (1968)
Marian Nosek (Król Henryk IV) i Włodzimierz Bednarski (Henryk Percy-Hotspur) w Henryku IV (1969)
Krystyna Bigelmajer (Elwira), Włodzimierz Bednarski (Wacław) i Leopold Matuszczak (Alfred) w Mężu i żonie (1964)
Włodzimierz Bednarski (Von Berg) i Zbigniew Mamont (Leduc) w Incydencie w Vichy (1965)
Bohdan Albert Janiszewski (Poeta) i Włodzimierz Bednarski (Artysta) w Rzeczy listopadowej (1969)
Krystyna Bigelmajer (Zabawnisia), Włodzimierz Bednarski (Ryszard III), Ewa Kołogórska (Tatiana) i Danuta Chudzianka (Joanna Wężymordowa) w Nowym Wyzwoleniu (1969) - fot. Anatol Weczer
Radio
Tytuł słuchowiska | Autor | Reżyseria (adaptacja radiowa) | Postać | Data pierwszej emisji |
---|---|---|---|---|
Nowe wiersze poetów szczecińskich | Józef Bursewicz, Andrzej Dzierżanowski, Eliasz Rajzman, Helena Raszka, Ireneusz Krzysztof Szmidt | Juliusz Burski | obsada aktorska | 26 maja 1964 |
Biri-biri | Stanisław Mioduszewski | Juliusz Burski | obsada aktorska | 8 grudnia 1964 |
Tylko pan, kapitanie | Bronisław Słomka | Juliusz Burski | obsada aktorska | 25 grudnia 1965 |
Latarnik z Out Skarries | Włodzimierz Kaczmarek | Juliusz Burski | obsada aktorska | 3 maja 1966 |
Mgła | Jerzy Sawiuk | Juliusz Burski | obsada aktorska | 10 lipca 1966 |
Była już wiosna | Czesław Czerniawski | Juliusz Burski | obsada aktorska | 30 kwietnia 1967 |
Zdarzył się cud | Wiesław Rogowski | Julia Zyblewska | obsada aktorska | 23 lipca 1967 |
Nasza legitymacja | Aleksander Błok, Władysław Broniewski, Włodzimierz Majakowski, Stefan Żeromski | Jan Maciejowski | obsada aktorska | 10 listopada 1967 |
Majowe strofy | Władysław Broniewski, Konstanty Ildefons Gałczyński | Julia Zyblewska (Alina Głowacka) | obsada aktorska | 1 maja 1968 |
Powrót wielkiego łowcy | Wiesław Andrzejewski | Juliusz Burski | obsada aktorska | 1 listopada 1968 |
Wysokie drzewa | wiersze różnych poetów | Julia Zyblewska (Zofia Burska) | obsada aktorska | 17 czerwca 1969 |
Telewizja
Tytuł sztuki (programu) | Autor | Scenariusz (adaptacja) | Reżyseria | Realizacja telewizyjna | Postać | Data premiery |
---|---|---|---|---|---|---|
Morska nawigacyja do Lubeka | Marcin Borzymowski | Juliusz Burski | Juliusz Burski | Andrzej Androchowicz | obsada aktorska | 11 czerwca 1967 |
Otello | William Shakespeare | Jan Maciejowski, Włodzimierz Bednarski (asyst. reż.) | Juliusz Burski | Jago, chorąży | 11 sierpnia 1967 | |
Ukryty sojusznik (w cyklu Wieczory z Conradem) | Joseph Conrad | Juliusz Burski, Wiesław Wodecki | Juliusz Burski | Marlowe | 29 grudnia 1967 | |
Freja z Siedmiu Wysp (w cyklu Wieczory z Conradem) | Joseph Conrad | Juliusz Burski, Wiesław Wodecki | Juliusz Burski | Ryszard Zawidowski | Marlowe | 8 marca 1968 |
Dziwak | Nazim Hikmet | Maryna Broniewska | obsada aktorska | 10 maja 1968 | ||
Falk (w cyklu Wieczory z Conradem) | Joseph Conrad | Juliusz Burski, Wiesław Wodecki na podst. opowiadania Tajfun | Juliusz Burski | Wiesław Wodecki | Marlowe | 7 czerwca 1968 |
Ryszard III | William Shakespeare | Jan Maciejowski | Ryszard | 6 września 1968 | ||
Murzyn z załogi „Narcyza” (w cyklu Wieczory z Conradem | Joseph Conrad | Juliusz Burski, Wiesław Wodecki | Juliusz Burski | Ryszard Zawidowski | Marlowe | 25 października 1968 |
Henryk IV | William Shakespeare | Jan Maciejowski | Henryk Percy przezwiskiem Hotspur | 15 września 1969 | ||
Playboy zachodniego świata | John Millinghton Synge | Jan Maciejowski | Ryszard Zawidowski | obsada aktorska | 19 września 1969 |
Nagrody i wyróżnienia
- 1961 – Nagroda Artystyczna Miasta Elbląga za rolę Stanhope'a w Kresie wędrówki R.C. Sheriffa
- 1962 – nagroda za rolę Augusta w Barbarze Radziwiłłównie A. Felińskiego w Teatrze Polskim w Bydgoszczy na IV Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu
- 1963 – wyróżnienie za rolę tytułową w Hamlecie W. Shakespeare'a w Teatrze Polskim w Bydgoszczy na V Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu
- 1967 – nagroda za rolę Jagona w Otellu W. Shakespeare'a w PTD w Szczecinie na IX Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu
- 1967 – Bursztynowy Pierścień za rolę tytułową w Ryszardzie III oraz Jagona w Otellu W. Shakespeare'a w reż. Jana Maciejowskiego (PTD - Teatr Współczesny)
- 1968 – nagroda za rolę tytułową w Ryszardzie III W. Shakespeare'a w PTD w Szczecinie na X Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu
- 1968 – wyróżnienie za rolę tytułową w Ryszardzie III W. Shakespeare'a w PTD w Szczecinie na V Telewizyjnym Festiwalu Teatrów Dramatycznych w Warszawie (1 lipca – 7 października)
- 1968 – Bursztynowy Pierścień za rolę Kreona w Antygonie Sofoklesa w reż. Marka Okopińskiego (PTD - Teatr Współczesny)
- 1968 – nagroda Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie za wybitne osiągnięcia artystyczne i działalność społeczną
- 1969 – nagroda za rolę Hotspura w Henryku IV W. Shakespeare'a w PTD w Szczecinie na XI Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu
Odznaczenia
- 1969 – Srebrny Krzyż Zasługi
- 1975 – Srebrny Krzyż Zasługi
O Włodzimierzu Bednarskim
- (...) Utalentowany aktor, Włodzimierz Bednarski, którego niedawno oglądałem w roli Hamleta, dał miarę swych zdolności w roli francuskiego dyplomaty. Nie było w tej interpretacji ani szczypty obciążającego czasem rolę Antraiguesa „demonizmu”. Bednarski zaznaczał przede wszystkim jasno sformułowane racje, inteligentnie uzasadnione argumenty. Spokojnie, nigdy się nie denerwując i nie unosząc, z leciutkim uśmieszkiem ironii, ale nieraz i z domieszką życzliwości, bronił sprawy, którą uważał za godną walki. Choć tekst zdaje się kierować motywy Antraiguesa w stronę emocjonalną (sprawy osobiste, zemsta za zniszczone dobra), wykonawca szczeciński działa przede wszystkim na podstawie przemyśleń. Nie jest ekstremistą prawicy, jakimś Goldwaterem czy Mussolinim, raczej Lavalem lub Chamberlainem (myślę oczywiście o ogólnym kierunku roli). (Wojciech Natanson, Sprawa „Kawalera de Zelwa”, „Teatr” 1964 nr 17)
- (...) Działania i reakcje głównego bohatera zostają w pewnym sensie „zaprogramowane” przez rzeczywistego animatora zdarzeń - przez co właśnie Jago staje się głównym i najciekawszym podmiotem dramatu. Staje się nim w sposób nieporównanie pełniejszy niż tragiczny, przez naturę i okoliczności zewnętrzne zdeterminowany Otello. (...) Jagonem jest Włodzimierz Bednarski mniej może świetny od lotnego i urokliwego Otella - ale w swojej plastyczności i sposobie sugerowania postaci interesujący, rzetelny, przekonywający. (Jan Paweł Gawlik, Otello 1966, „Teatr” z dn. 1 października 1966)
- (...) Jagona tradycyjna inscenizacja ukazywała najczęściej jako demona zła, jako postać sataniczną. W przedstawieniu Maciejowskiego mamy wyraźną polemikę z taką interpretacją. Maciejowski machinacje Jagona wkomponowuje w tło reguł gry określających charakter życia politycznego w Wenecji. Włodzimierz Bednarski, występujący w roli negatywnego bohatera dramatu, jest Jagonem działającym z premedytacją i chłodną inteligencją. Nie ciemne instynkty, lecz świadomość praw świata w jakim żyje, świadomość, iż jest to świat pozorów i ukrytych intencji, staje się motorem działań Jagona. Wie, że aby wspiąć się w górę, zrobić karierę, osiągnąć zamierzony cel, trzeba żyć życiem nieautentycznym: ukazywać pozory jako prawdy, a prawdy jako pozory. (Jerzy Niesiobędzki, Otello bez kompleksów, „Teatr” z dn. 1 października 1966)
- (...) Adaptując Conrada – trzeba zatem postawić na narratora. Tylko taki zabieg pozwoli na maksymalną, w warunkach telewizyjnych, wierność pisarzowi. I taką drogą poszli twórcy programu „Wieczór z Conradem” – „Ukryty sojusznik”, przygotowanego przez ośrodek w Szczecinie – Juliusz Burski i Wiesław Wodecki, składając główny ciężar odpowiedzialności na aktora Włodzimierza Bednarskiego. Jako Marlowe snuje on swój monolog, uzupełniony udramatyzowanymi scenami dialogowymi. A więc na przemian wspomina i uczestniczy w akcji, opowiada o tym, co czuł i robił. Bednarski potrafił zręcznie zróżnicować dwa toki akcji, potrafił rozbić się jakby na dwie postacie. Prowadząc monolog, był skupiony, opanowany, powściągliwy, choć nie bez temperamentu. W dialogach robił wrażenie człowieka mniej zrównoważonego i gwałtownego, człowieka który pewnością siebie pokrywa wewnętrzny niepokój. Nie zmieniając charakteryzacji – w bezpośrednim działaniu był młodszy, zaś jako człowiek snujący wspomnienia – dojrzalszy, bardziej ściszony. (Kalina Gawęcka, Conrad ocalony, „Ekran” 1968 nr 4, s. 15)
Ciekawostki
- Sylwetkę aktora przybliża Piotr Zieliński w Okruchach pamięci. Szczecińskim alfabecie wspomnień (Wydawnictwo GERMA, Szczecin 1999)
Bibliografia
- Encyklopedia Szczecina t. I A-O (pod red. Tadeusza Białeckiego, autor hasła Ryszard Markow), Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 1999
- Zbigniew Jarzębowski, Słuchowiska szczecińskiego radia, Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 2009
- Zdzisław Sośnicki, 40 lat teatrów dramatycznych Szczecina (opracowanie części dokumentacyjnej Ryszard Markow i Elwira Rewcio), Krajowa Agencja Wydawnicza, Szczecin 1985
Inne źródła
- Programy teatralne Państwowych Teatrów Dramatycznych w Szczecinie
- Materiały ze zbiorów Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie
- Strona internetowa PWSFTviT w Łodzi
- Fotografie ze zbiorów ZASP w Szczecinie
- Ludzie kultury
- Ludzie związani z teatrem
- Aktorzy
- Aktorzy teatrów dramatycznych
- Reżyserzy
- Reżyserzy teatrów dramatycznych
- Reżyserzy teatrów amatorskich
- Ludzie związani z filmem
- Aktorzy filmowi
- Aktorzy dubbingu
- Ludzie związani z telewizją
- Aktorzy telewizyjni
- Ludzie związani z radiem
- Aktorzy radiowi
- Laureaci Bursztynowego Pierścienia