Wiesław Wodecki
| Wiesław Wodecki | |||
| reżyser i scenarzysta telewizyjny, dziennikarz, publicysta, pisarz | |||
| |||
| Data urodzenia | 9 października 1927 | ||
| Miejsce urodzenia | Pińczów | ||
| Data śmierci | 31 grudnia 2010 | ||
| Miejsce śmierci | Ligota Piękna | ||
| Miejsce spoczynku | Cmentarz parafialny w Krynicznie | ||
Wiesław Wodecki (1927-2010) – reżyser i scenarzysta telewizyjny, dziennikarz, publicysta, pisarz
Życiorys
Wiesław Wacław Wodecki urodził się 9 października 1927 roku w Pińczowie na Kielecczyźnie. W czasie wojny był żołnierzem AK. W lipcu 1945 roku zamieszkał we Wrocławiu. Tu studiował m.in. polonistykę, historię, socjologię. Ukończył prawo na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego (1950). W latach 1946–1948 był członkiem Związku Niezależnego Młodzieży Socjalistycznej i Polskiej Partii Socjalistycznej. Od 1948 do 1981 roku należał do PZPR.
Jeszcze w czasie studiów dorabiał pisaniem do wrocławskiej „Gazety Robotniczej”. Od 1948 roku podjął stałą pracę w redakcji tego dziennika. Był m.in. twórcą „Magazynu Tygodniowego” (1957) gazety. Po 1956 roku został redaktorem naczelnym „Gazety Robotniczej”. W 1960 roku został z tego stanowiska odwołany. Współpracował także z tygodnikiem społeczno-kulturalnym „Odra”.
W 1961 roku przeniósł się do Szczecina. Początkowo pisał w „Głosie Szczecińskim”. Później został zaangażowany do lokalnego Ośrodka Telewizyjnego jako kierownik literacki. Tu stworzył Teatr Telewizji. Przyczynił się do największych sukcesów Ośrodka. Wspólnie z Juliuszem Burskim zaadaptował i wyreżyserował cykl widowisk Wieczory z Conradem, w którym wystąpiła ówczesna czołówka szczecińskich aktorów z Ireną Kownas, Włodzimierzem Bednarskim, Bohdanem Albertem Janiszewskim, Eugeniuszem Wałaszkiem i Wacławem Ulewiczem na czele. Za spektakle te w 1968 roku otrzymał pierwszy „Złoty Ekran”. Równocześnie pracował jako licencjonowany pilot wycieczek zagranicznych (1961-1968).
W 1969 roku powrócił do Wrocławia. W 1970 roku został zastępcą redaktora naczelnego ośrodka telewizyjnego. Wyreżyserował około 20 głośnych spektakli, w tym z repertuaru rosyjskiego (Małżeństwo Kreczyńskiego - 1976, Sprawa - 1977, Śmierć Tarełkina - 1981) i niemieckiego, m.in. Braci Lautensack (1969). Był autorem i reżyserem głośnego widowiska Rzecz o zagładzie miasta ("Złoty Ekran” 1970). Spektakl ten grano później w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu (sto przedstawień).
Za działalność w strukturach „Solidarności”, został internowany podczas stanu wojennego. Po zwolnieniu i przejściu na emeryturę zamieszkał w Ligocie Pięknej k. Wrocławia, gdzie wybudował dom. Zajął się ogrodnictwem i pszczelarstwem. Na krótko powrócił do telewizji. Równocześnie zajął się twórczością literacką. Książki pisane w latach 80. publikował w drugim obiegu. Od 1992 roku ponownie podjął współpracę z „Gazetą Robotniczą” (ob. „Polska Gazeta Wrocławska”), gdzie na łamach „Magazynu Tygodniowego” zamieszczał felietony w cyklu Racje i aberracje Wiesława Wodeckiego (od 1993). Z gazetą tą związany był do 2005 roku. Później publikował swoje felietony Na przyzbie (w czasie choroby Na przyzbie przyszpitalnej) w „Nowej Gazecie Trzebnickiej”. Ostatni z felietonów wydrukowano już po jego śmierci. W pracy publicystycznej posługiwał się często pseudonimami „W. Kos”, „Rafał Jeż”, „Paweł Ponar”, „wuwu”.
Był żonaty z Teresą Worono (zm. 2009), z którą miał córkę Ewę, architekta i scenografa teatralnego, oraz syna Witolda, lekarza weterynarii (zm. 1981).
Zmarł 31 grudnia 2010 w Ligocie Pięknej k. Wrocławia. Został pochowany 8 stycznia 2011 roku na cmentarzu parafialnym w Krynicznie.
Spektakle i programy telewizyjne (Szczecin)
| Tytuł | Autor | Scenariusz (adaptacja) | Reżyseria | Realizacja telewizyjna | Wykonawcy (prowadzący) | Data premiery |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Bunt generałów (pr. publicystyczny) | Wiesław Wodecki | Wiesław Wodecki | 1966 | |||
| Legenda i business (pr. publicystyczny) | Wiesław Wodecki | Wiesław Wodecki | 1966 | |||
| Deszcz i grad (pr. dokumentalny) | Wiesław Wodecki | 16 maja 1967 - program lokalny | ||||
| Ukryty sojusznik | Joseph Conrad | Juliusz Burski, Wiesław Wodecki | Juliusz Burski | Włodzimierz Bednarski (Marlowe), Adam Koman, Janusz Marzec, Wacław Ulewicz, Zbigniew Witkowski | 29 grudnia 1967 - program ogólnopolski | |
| Freja z Siedmiu Wysp | Joseph Conrad | Juliusz Burski, Wiesław Wodecki | Juliusz Burski | Ryszard Zawidowski | Włodzimierz Bednarski (Marlowe), Danuta Chudzianka, Bohdan Albert Janiszewski (Heemskirk), Irena Kownas (Freja), Wacław Ulewicz (Jasper Allen), Eugeniusz Wałaszek (Nelson)i inni | 8 marca 1968 - program ogólnopolski |
| Falk (Tajfun) | Joseph Conrad | Juliusz Burski, Wiesław Wodecki | Juliusz Burski | Wiesław Wodecki | Włodzimierz Bednarski (Marlowe), Danuta Chudzianka (Dziewczyna), Andrzej Kopiczyński (Siegers), Wacław Ulewicz (Falk), Eugeniusz Wałaszek (Schomberg), Jerzy Wąsowicz (Hermann), Zbigniew Witkowski (Johnson) | 7 czerwca 1968 - program ogólnopolski |
| Murzyn z załogi „Narcyza” | Joseph Conrad | Juliusz Burski, Wiesław Wodecki | Juliusz Burski | Ryszard Zawidowski | Włodzimierz Bednarski (Marlowe), Roland Głowacki, Janusz Kilarski, Adam Koman, Hieronim Konieczka, Andrzej Kopiczyński, Feliks Straszewski, Zbigniew Szpecht, Wacław Ulewicz, Eugeniusz Wałaszek, Jerzy Wąsowicz, Zbigniew Witkowski | 25 października 1968 - program ogólnopolski |
Twórczość literacka
- 1984 – Listy do Leona - Przedświt, Warszawa
- 1987 – Moskwa Plac Czerwony – 28 maja, godz. 19.30 - Oficyna Niepokornych, Wrocław
- 1988 – Komando KZC-0423 - Oficyna Niepokornych, Wrocław (także Toronto 1990)
- 1989 – Nowo-Twór. Szkice o Rosji - Oficyna Niepokornych, Wrocław
- 1996 – 3 po 3 razy 60, wydane z Magazynu (felietony wspólnie z Aleksandrem Malakiem i Tadeuszem Burzyńskim) - Dom Wydawniczy Gazeta Wrocławska, Wrocław
- 2006 – W Pińczowie dnieje (felietony) - Wydawnictwo Dolnosląskie, Wrocław
- 2008 – Herbata na żyletce (wspomnienia) - Oficyna Wydawnicza Atut, Wrocław
- 2009 – Listy do Ity - Wrocławskie Wydawnictwo Naukowe ATLA 2, Wrocław
Wybrane artykuły w prasie
- 1959 – na szerokim świecie. Quo vadis - Adenauer?, „Odra” 1959 nr 16, s. 2
- 1961 – Dzień powszedni, „7-my Głos Tygodnia” 1961 nr 38, s. 1 i 3
- 1996 – Wojna gangów w Kopenhadze. Hell's Angels kontra Bandinos (z cyklu: Racje i aberracje), „Gazeta Robotnicza - Magazyn Tygodniowy” 1996 nr 42, s. 24
- 1996 – Preambuła (z cyklu: Racje i aberracje), „Gazeta Robotnicza - Magazyn Tygodniowy” 1996 nr 43, s. 16
Nagrody i wyróżnienia
- 1968 – nagroda Komitetu ds. PRiTV za oryginalną formę i twórcze opracowanie cyklu programów telewizyjnych Wieczory z Conradem (razem z Juliuszem Burskim)
- 1968 – Złoty Ekran za adaptację prozy Conrada w programach Wieczory z Conradem zrealizowanych w Ośrodku Telewizyjnym w Szczecinie (razem z Juliuszem Burskim)
- 1970 – Złoty Ekran w kategorii program ośrodka terenowego nadany na antenie ogólnopolskiej za spektakl Rzecz o zagładzie miasta
- 1977 – Złoty Ekran za najlepszą interpretację klasycznej sztuki rosyjskiej - spektakl Teatru Telewizji Sprawa Suchowo-Kobylina
- 1978 – Złota statuetka Fredry wrocławskiego Towarzystwa Miłośników Teatru za najlepszy spektakl roku przygotowany przez Teatr Telewizji - przedstawienie Sprawa Suchowo-Kobylina
- 2002 – Dziennikarz Roku. Nagroda im. Tadeusza Szweda przyznana przez Stowarzyszenie Dziennikarzy RP Dolny Śląsk i Syndykat Dziennikarzy Polskich
Ciekawostki
- w 1997 roku Andrzej Androchowicz zrealizował film dokumentalny Racje i aberracje Wiesława Wodeckiego, przedstawiający sylwetkę publicysty i reżysera
- Sylwetkę reżysera przybliża Piotr Zieliński w Okruchach pamięci. Szczecińskim alfabecie wspomnień (Wydawnictwo „Germa”, Szczecin (1999)
Bibliografia
- Witold Filler, Teledynastia. Od Klossa do Owsiaka, Philip Wilson, Warszawa 2000
- Krzysztof Kucharski, Zmarł Wiesław Wodecki - legenda dziennikarstwa, „Polska Gazeta Wrocławska” z dn. 2 stycznia 2011
- Ryszard Markow, Teatr Telewizji Szczecin w: Encyklopedia Szczecina Suplement 1 (pod red. Tadeusza Białeckiego), Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 2003
- maur, Odszedł Wiesław Wodecki – dziennikarz-legenda, „Gazeta Wyborcza Wrocław” z dn. 2 stycznia 2011
Inne źródła
- Materiały ze zbiorów Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie
