Antoni Kuligowski
| Antoni Kuligowski | |||
| polityk | |||
|
| |||
| Data urodzenia | 1 kwietnia 1910 r. | ||
| Miejsce urodzenia | Warszawa | ||
| Data śmierci | 28 października 1992 r. | ||
| Miejsce spoczynku | Warszawa, Cmentarz Wojskowy (k. G, rz. 11, g. 11) | ||
| Narodowość | polska | ||
Antoni Kuligowski (1910–1992) – polski ślusarz, technik-metalowiec i polityk w okresie PRL, poseł na Sejm PRL w latach 1952–1956, 1961–1972.
Antoni Kuligowski urodził się 1 kwietnia 1910 r. w Warszawie.
W latach 1924–1933 był zatrudniony jako ślusarz w fabryce "Neufeld" w Warszawie, a w okresie od 1927 do 1933 r. w Towarzystwie Uniwersytetu Robotniczego.
Od 1933 do 1939 r. związany z Komunistyczną Partią Polski oraz Międzynarodową Organizacją Pomocy Rewolucjonistom.
W latach 1933–1939 r. pracował jako ślusarz w fabryce "Wolit" w podwarszawskim Wołominie, następnie od 1939 do 1941 r. w "Lnotkackim Kombinacie" na Białorusi (ewakuowany w 1941 r.), od 1941 do 1942 r. mechanik i kierownik kursu traktorzystów w Czelabińsku w ZSRS. W latach 1942–1943 pracował w kołchozie na północy Kazachstanu.
W 1943 r. został oficerem polityczno-wychowawczym w I. pułku Artylerii Przeciwpancernej I Dywizji im. Tadeusza Kościuszki. W okresie 1944–1945 był zastępcą komendanta wojskowego Pragi i Warszawy. W lutym 1945 r. uczestniczył w działaniach operacyjnych na Pomorzu.
W Polskiej Partii Robotniczej, w latach 1945–1947, pełnił funkcję sekretarza, a od 10 maja 1947 do grudnia 1948 r. był I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego w Bydgoszczy oraz zastępcą członka Komitetu Centralnego (od kwietnia 1947 do grudnia 1948).
Od grudnia 1949 do maja 1951 r. był słuchaczem Szkoły Partyjnej przy KC PZPR.
W PZPR pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego najpierw w Bydgoszczy (grudzień 1948–4 marca 1949), potem w Szczecinie (7 marca 1949–12 października 1949), we Wrocławiu (13 kwietnia 1951–5 grudnia 1952) i Koszalinie (16 lutego 1960–10 grudnia 1968).
Od 21 grudnia 1948 do 17 marca 1954 r. na stanowisku zastępcy członka Komitetu Centralnego w Warszawie. W Komitecie Centralnym PZPR od 24 listopada 1952 do czerwca 1953 r. był kierownikiem, a następnie w latach 1959–1960 zastępcą kierownika Wydziału Rolnego. Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Państwowych Gospodarstw Rolnych od czerwca 1953 do marca 1956 r.
W latach 1948–1954 i od 20 czerwca 1964 do 16 listopada 1968 r. zastępca członka, a od 17 marca 1954 do 19 marca 1959 r. członek Komitetu Centralnego PZPR.
Inspektor w Wydziale Rolnym KC od 1 kwietnia 1957 do 1958 r.. Od 19 marca 1959 do 20 czerwca 1964 r. członek Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej, następnie w latach 1968–1971 jej przewodniczący. Zastępca Kierownika Wydziału Rolnego KC od 30 października 1959 do 16 lutego 1960 r..
Poseł na Sejm PRL kadencji:
– I (1952–1956, Komisja Budżetowa, Mandatowa, Rolnictwa, Spraw Ustawodawczych) z Okręgu nr 48 w Wałbrzychu,
– III (1961–1965, Komisja Gospodarki Morskiej i Żeglugi) z Okręgu nr 34 w Koszalinie,
– IV (1965 –1969, Komisja Gospodarki Morskiej i Żeglugi) z Okręgu nr 34 w Koszalinie,
– V (1969–1972) z Okręgu nr 49 w Sieradzu.
W latach 1953–1956 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Państwowych Gospodarstw Rolnych. Od 30 marca 1956 do 10 stycznia 1957 r. objął tekę ministra rolnictwa. W latach 1957–1959 był sekretarzem Głównego Komitetu Organizacyjnego Związku Kółek i Organizacji Rolniczych. Przewodniczący Centralnej Komisji Rewizyjnej KC PZPR od 16 listopada 1968 do 10 grudnia 1971 r. Od kwietnia 1972 r. na rencie.
Zmarł 28 października 1992 r.
Odznaczenia
Odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Złotym Krzyżem Zasługi oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Bibliografia
- Mołdawa T. Ludzie władzy 1944–1991: władze państwowe i polityczne Polski według stanu na dzień 28 II 1991. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1991, s. 383. ISBN 83-01-10386-8.
- Antoni Kuligowski. W: Biuletyn Informacji Publicznej IPN [online]. [Przeglądany 19 września 2019 r.].
- Antoni Kuligowski. W: Biblioteka Sejmowa [online]. [Przeglądany 19 września 2019 r.].
- Antoni Kuligowski. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie [online]. [Przeglądany 19 marca 2020 r.].
