Lesław Skinder
| Lesław Skinder | |||
| dziennikarz, komentator i sprawozdawca sportowy | |||
| |||
| Data urodzenia | 18 kwietnia 1932 | ||
| Miejsce urodzenia | Grodno (ob. Białoruś) | ||
| Data śmierci | 23 czerwca 2020 | ||
| Miejsce śmierci | Warszawa | ||
Lesław Skinder (1932-2020) – dziennikarz, komentator i sprawozdawca sportowy, popularyzator sportu
Życiorys
Lesław Roman Skinder urodził się 18 kwietnia 1932 roku w Grodnie (obecnie Białoruś). Jego ojciec był urzednikiem pocztowym, a matka nauczycielką. Po zajęciu Grodna przez wojska radzieckie w 1945 roku wraz z matką i ciotką wyjechał do Szczecinka. Tu w 1948 roku ukończył Gimnazjum (obecnie I Liceum Ogólnokształcące im. Księżnej Elżbiety). Po zdaniu matury wyjechał do Gdańska, gdzie naukę chciał kontynuować w Technikum Budowy Okretów, słynnym „Conradinum”. Mimo zdanych egzaminów nie został przyjęty do szkoły.
Po przeniesieniu się do Szczecina zdał egzamin i został przyjęty do Państwowej Szkoły Technicznej (późniejsze Technikum Mechaniczno-Geodezyjne). Równocześnie pracował w Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego. Po ukończeniu szkoły podjął studia (kierunek transport samochodowy) na Wydziale Ekonomiczno-Inżynieryjnym Politechniki Szczecińskiej. Po studiach krótko pracował w Państwowej Komunikacji Samochodowej, a potem wyjechał do Piły, do Oficerskiej Szkoły Samochodowej.
Jeszcze podczas studiów (1950) zadebiutował jako dziennikarz, współpracując z działem sportowym „Kuriera Szczecińskiego”. W 1956 roku, po powrocie z Piły, został przyjęty na stały etat do redakcji tej gazety. Kolejno pracował w dziale miejskim, sportowym i kulturalnym dziennika.
W 1958 roku związał się z rozgłośnią Polskiego Radia w Szczecinie. Od 1959 roku współpracował również jako sprawozdawca sportowy z Centralną Rozgłośnią Polskiego Radia w Warszawie. W rozgłośni szczecińskiej był początkowo reporterem sportowym, a później kierownikiem redakcji społeczno-młodzieżowej. Był współautorem cyklicznej audycji Kronika studentów Szczecina, do której przygotowywał blok sportowy, a także korespondencje m.in. z Paryża. W 1964 roku z ramienia Zarządu Głównego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich został skierowany na miesięczny kurs na Wydziale Dziennikarstwa Moskiewskiego Państwowego Uniwersytetu im. Łomonosowa (10 sierpnia - 9 września). W 1968 roku razem z Alicją Maciejowską został opiekunem grupy studentów, którzy debiutowali własnymi audycjami na antenie radiowej. W 1968 roku z bliżej nieznanych przyczyn, bez zgody kierownictwa Rozgłośni (oficjalnie nie został zwolniony; umowa wygasła 2 stycznia 1969), odszedł z radia i przeszedł do telewizji.
Z Telewizją Szczecińską współpracował już od 1960 roku, niemal od samego początku jej istnienia. Dla programu lokalnego i ogólnopolskiego komentował gry zespołowe - koszykówkę, siatkówkę i piłkę ręczną. Później zaczął specjalizować się w lekkiej atletyce. W roku 1968 został zatrudniony na stanowisku stałego komentatora OTV w Szczecinie (do 1973).
Był członkiem i działaczem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, m.in. prezesem Zarządu Oddziału SDP w Szczecinie. W latach 1966-1969 piastował stanowisko członka Zarządu Klubu Dziennikarzy Sportowych SDP. Znany był z działalności społecznej na rzecz środowisk twórczych Szczecina. Był m.in. wieloletnim wiceprezesem Klubu 13 Muz.
Od 1973 roku mieszkał w Warszawie. Był współorganizatorem Naczelnej Redakcji Programów Sportowych i Turystycznych TVP. W latach 1973-1976 pełnił funkcję redaktora naczelnego tej redakcji. Przez ponad dziesięć lat pracował na stanowisku komentatora w redakcji sportowej I programu PR (1976-1987). W latach 1987-1991 był zatrudniony jako ekspert ds. sportu w Międzynarodowej Organizacji Radia i Telewizji (OIRT) w Pradze. Po powrocie do kraju został zastępcą kierownika w redakcji sportowej PR. Od 2006 roku był wykładowcą na Podyplomowych Studiach Dziennikarstwa Sportowego na Akademii Wychowania Fizycznego im. Józefa Piłsudskiego w Warszawie.
Jako sprawozdawca sportowy uczestniczył w dziewięciu Igrzyskach Olimpijskich i prawie stu Mistrzostwach Świata i Europy. Specjalizował się głównie w komentowaniu imprez lekkoatletycznych oraz w grach zespołowych (koszykówka, siatkówka). Przez 6 kadencji był członkiem Zarządu Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Był pomysłodawcą Nagrody im. Eugeniusza Pietrasika przyznawanej przez PKOl najbardziej obiecującym zawodnikom młodego pokolenia. Wychował kilka pokoleń dziennikarzy sportowych, m.in. Dariusza Szpakowskiego.
Był wieloletnim działaczem i wiceprezesem Zarządu Warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Wilna i Grodna. W 1996 roku z jego inicjatywy w Grodnie wybudowano szkołę (Szkoła Średnia nr 36) dla polskich dzieci, której aż do śmierci pozostawał opiekunem. Za tę działalność został odznaczony przez dzieci Orderem Uśmiechu.
Żonaty z Hanną Skinder z d. Jabłońską.
Zmarł 23 czerwca 2020 roku w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym (Wólka Węglowa) w Warszawie.
Artykuły prasowe
- 1956 – Kto pojedzie z Polski na Festiwal Młodzieży do Polski? (rozmowa z organizatorami polskiej delegacji festiwalowej), „Kurier Szczeciński” 1956 nr 40, s. 4
- 1956 – „Skrzat” na manowcach, „Kurier Szczeciński” 1956 nr 216, s. 4
- 1956 – Druga premiera „Skrzata”, „Kurier Szczeciński” 1956 z dn. 1 grudnia
- 1957 – Jak się bawię w karnawale? (rozmowa), „Kurier Szczeciński” 1957 nr 29, s. 4
- 1957 – Tam, gdzie była kopalnia dewiz... Uruchomienie uzdrowiska warunkiem ożywienia Kamienia Pomorskiego i zatrudnienia setek ludzi, „Kurier Szczeciński” 1957 nr 90, s. 5
- 1962 – Czy „Latający Kapral” przekroczy 5 m?, „Kurier Szczeciński” 1962 nr 89, s. 5
- 1965 – U grobu Chopina (korespondencja własna z Paryża), „Kurier Szczeciński” 1965 nr 62, s. 3
Radio (wybór)
- 1961 – Kronika studentów Szczecina (razem z Andrzejem Androchowiczem) - audycja cykliczna
- 1963 – Reportaż z niecodziennej uroczystości (razem z Henrykiem Zielińskim)
- 1967 – Gospoda pod Dobrą Gwiazdą (razem z Włodzimierzem Kaczmarkiem)
- 1968 – Morze i nastolatki (razem z Włodzimierzem Kaczmarkiem)
- 1968 – To już 20 lat (razem z Włodzimierzem Kaczmarkiem)
- 1968 – Studenci o sobie (cykliczna audycja realizowana przez studentów pod opieką Alicji Maciejowskiej i Lesława Skindera)
Telewizja
- 1971 – Zamek ksiażąt szczecińskich (prowadzenie razem z Andrzejem Androchowiczem)
Ważniejsze imprezy sportowe (wybór)
- 1968 – XIX Letnie Igrzyska Olimpijskie w Meksyku (komentator)
- 1980 – XXII Letnie Igrzyska Olimpijskie w Moskwie (attache prasowy)
Książki
- 1980 – Moskwa - stolica XXII Igrzysk Olimpijskich (wspólnie z Siergiejem Popowem i Aleksiejem Sriebnickim), Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa
Nagrody i wyróżnienia
- wyróżnienie z okazji 10-lecia OTV w Szczecinie
- nagroda Prezesa PR i TV
- 1969 – nagroda Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie za działalność społeczną w szczecińskich związkach twórczych, a zwłaszcza w Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich oraz popularyzację kultury fizycznej
- 1969 – „Złote Pióro 1969” Klubu Publicystów dla Zagranicy Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich
- 1980 – Wawrzyn Olimpijski - wyróżnienie w zakresie literatury i publicystyki za działalność dziennikarską związaną z XXII Igrzyskami Olimpijskimi w Moskwie
- 2009 – Honorowy Złoty Mikrofon „za niezwykłe wzruszenia, za wspaniałą umiejętność malowania słowem relacji sportowych oraz za stworzenie od fundamentów polskiej szkoły na Białorusi i za bezustanne czuwanie, aby uczącym się tam dzieciom nigdy niczego nie zabrakło”
- 2014 – Honorowy Ambasador Spały
Odznaczenia
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Złoty Krzyż Zasługi
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
- Zasłużony Działacz Kultury
- Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej
- „Honorowy Wawrzyn 75-lecia PKOL”
- kawaler Orderu Uśmiechu
- 1970 – Złota Honorowa Odznaka Radia i Telewizji
- 2007 – Odznaka Zasłużony dla Hufca ZHP Szczecinek
Bibliografia
- Encyklopedia Szczecina t. II P-Ż (pod red. Tadeusza Białeckiego, autor hasła Władysław Daniszewski), Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 1999
- Fikcja czy rzeczywistość? Wybór audycji Polskiego Radia Szczecin z lat 1946-1989 (oprac. Paweł Szulc), IPN Szczecin 2009
- Mała encyklopedia sportu t. 2 L-Ż, Wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1986
- 60 lat Polskiego Radia Szczecin (pod red. Mariana Kowalskiego, Polskie Radio, Szczecin 2005
- Paweł Szulc, Zniewolony eter. Polskie Radio Szczecin w latach 1945-1989, IPN, Szczecin 2012
