Monika Pyrek

Z Encyklopedia Pomorza Zachodniego - pomeranica.pl
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Monika Pyrek
lekkoatletka, medalistka Mistrzostw Świata i Europy w skoku o tyczce
brak zdjecia
Data urodzenia 11 sierpnia 1980
Miejsce urodzenia Gdynia
Narodowość polska
Ambasador niebieski.png

Monika Zofia Pyrek (ur. 11 sierpnia 1980 w Gdyni) – polska lekkoatletka specjalizująca się w skoku o tyczce. Przez długi czas była jedyną polską tyczkarką na arenie międzynarodowej. W czasie swojej kariery aż 68 razy poprawiała rekord Polski[1]. 1 lipca 2001 wynikiem 4,61 ustanowiła rekord Europy w skoku o tyczce. Olimpijka z Sydney (2000), Aten (2004), Pekinu (2008) i Londynu (2012). Trzykrotna medalistka mistrzostw świata oraz wicemistrzyni Starego Kontynentu z 2006 roku. Reprezentantka kraju w pucharze Europy i drużynowych mistrzostwach Europy. Była jedyną zawodniczką, która zakwalifikowała się do wszystkich trzech pierwszych finałów olimpijskich w skoku o tyczce kobiet (w 2000, 2004 i 2008). Jest jednym z dziesięciu multimedalistów, którzy zdobywali dla Polski po więcej niż 2 medale na lekkoatletycznych mistrzostwach świata i jedyną w tym gronie kobietą. Ponadto jest jednym z pięciu sportowców, którzy 6 razy lub więcej reprezentowali Polskę na mistrzostwach świata w lekkiej atletyce. Brązowy medal na mistrzostwach świata w Edmonton w 2001 zdobyła będąc najmłodszą medalistką mistrzostw świata w skoku o tyczce (miała wtedy niespełna 21 lat).

Córka Zbigniewa i Bożeny Kuźlik jest absolwentką IX Liceum Ogólnokształcącego im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Gdyni, Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu im. Jędrzeja Śniadeckiego w Gdańsku oraz Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego[1]. Mieszka w Szczecinie, gdzie reprezentuje barwy [Miejski Klub Lekkoatletyczny|Miejskiego Klubu Lekkoatletycznego]]. Pięciokrotnie zdobywała nagrodę Złote Kolce dla najlepszej polskiej lekkoatletki sezonu (2001, 2003, 2005, 2006 oraz 2008). Jest dwukrotną laureatką Plebiscytu Przeglądu Sportowego: w 2001 była dziewiąta, a w 2005 siódma. 2 września 2009 roku została odznaczona przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2]. 15 września 2009 roku została wyróżniona Medalem za Zasługi dla Miasta Szczecina. Od 2006 jest Honorowym Ambasadorem Szczecina. Wielokrotna zwyciężczyni plebiscytu Kuriera Szczecińskiego na najlepszego sportowca województwa zachodniopomorskiego[3][4]. 28 listopada 2010 zwyciężyła w XII edycji show telewizji TVN Taniec z gwiazdami[5].

Kariera

Początki

W szkole podstawowej grała w koszykówkę[6], a lekkoatletykę zaczęła uprawiać w 1994 roku w Bałtyku Gdynia. Jej pierwszą trenerką była Bogusława Klimaszewska, a konkurencjami - skok wzwyż i wielobój[7]. W 1995 roku jej trenerem został Edward Szymczak i dzięki niemu rozpoczęła starty w skoku o tyczce, w powstałym po likwidacji sekcji lekkoatletycznej w Bałtyku Klubie Lekkoatletycznym Gdynia (KL Gdynia). W 1996 roku osiągnęła już wynik 3,60 (85 na świecie)[8] W 1997 roku wystąpiła w reprezentacji Polski na mistrzostwach Europy juniorów, podczas których uplasowała na 10. miejscu wyrównując swój – osiągnięty w eliminacjach tych zawodów – rekord Polski wynikiem 3,80[9][10]. W 1998 roku zadebiutowała w pucharze Europy wygrywając zawody w Malmö[11] i dwukrotnie w czasie konkursu poprawiając własny rekord kraju[9]. Dwa miesiące później została we Francji wicemistrzynią świata juniorek[12] poprawiając w czasie zawodów rekord Polski aż pięciokrotnie[9]. W gronie seniorek zajęła na mistrzostwach Europy w Budapeszcie siódmą lokatę czterokrotnie poprawiając własny rekord kraju[9][1]. 17 września ponownie uzyskała wynik lepszy od rekordy Polski, ale już kilka dni później rekordową wysokość odebrała jej Anna Wielgus skacząc 3,84[9]. W debiucie na halowych mistrzostwach świata w 1999 roku była jedenasta[13]. Nie udało jej się zdobyć medalu (zajęła 4. miejsce) na mistrzostwach Europy juniorów]] w 1999 roku[14].

2000–2004

Sezon 2000 zaczęła od odpadnięcia w eliminacjach halowych mistrzostw Europy, w których debiutowała[1]. Po zwycięstwie w zawodach I ligi pucharu Europy[11] wygrała mistrzostwa Polski]][15], a następnie zajęła siódme miejsce w finale Igrzysk Olimpijskich w Sydney[1].

1 lipca 2001 roku zdobyła kolejny złoty medal mistrzostw Polski[15][16] ustanawiając, wynikiem 4,61 m, nowy rekord Europy[17][18]. Podczas młodzieżowych mistrzostw Europy w Amsterdamie osiągnęła wynik 4,40 i została złotą medalistką tej imprezy[19]. Trzy dni po tym sukcesie z rezultatem 4,57 zajęła trzecie miejsce w mityngu DN Galan[20]. Po tych sukcesach wygrała w Ottawie igrzyska frankofońskie[21], których Polska była gościem[22]. Na rozegranych w Edmonton mistrzostwach świata zdobyła pierwszy w karierze medal ogólnoświatowej imprezy seniorskiej – z wynikiem 4,55 była trzecia przegrywając jedynie ze Stacy Dragilą (złoto) i Swietłaną Fieofanową (srebro)[23]. Na koniec sezonu była jeszcze czwarta w igrzyskach dobrej woli[1] oraz finale Grand Prix]][24]. Po sezonie rozstała się ze swoim trenerem Edwardem Szymczakiem[25], a jej nowym szkoleniowcem został Wiaczesław Kaliniczenko.

W 2002 roku na arenie międzynarodowej pojawiła się jej największa krajowa konkurentka Anna Rogowska. W marcu obie reprezentowały Polskę na halowych mistrzostwach Europy – Pyrek zdobyła tam brązowy medal[26], a Rogowska odpadła w eliminacjach. Latem w Monachium podczas czempionatu Starego Kontynentu Pyrek nie awansowała do finału, a Rogowska uplasowała się w nim na siódmym miejscu[27]. Po niepowodzeniach na mistrzostwach na zawodach w Londynie tyczkarka ustanowiła ponownie rekord Polski pokonując poprzeczkę zawieszoną na wysokości 4,62[9].

Na początku 2003 roku zdobyła pierwszy w karierze medal – brązowy – halowych mistrzostw świata[28]. Po zwycięstwie w zawodach I ligi pucharu Europy w Finlandii[11] zajęła w Paryżu czwarte miejsce na mistrzostwach świata po zaliczeniu w pierwszych próbach wysokości 4,25, 4,35 i 4,45 w trzecim podejściu uzyskała 4,55, a na wysokości 4,60 strąciła poprzeczkę trzykrotnie odpadając z walki o medale[29].

W sezonie olimpijskim 2004 najpierw była piąta w halowych mistrzostwach świata, a następnie uplasowała się na drugim miejscu w zawodach superligi pucharu Europy w Bydgoszczy[1]. 4 lipca straciła na rzecz Anny Rogowskiej rekord kraju[9]. Podczas finału Igrzysk Olimpijskich po zaliczeniu w pierwszych próbach wysokości 4,20, 4,40 oraz 4,45 w konkursie oprócz Pyrek pozostały dwie Rosjanki oraz Rogowska[30]. Tyczkarka strąciła trzy próby na wysokości 4,65 i odpadła z rywalizacji zajmując ostatecznie czwarte miejsce[30]. 3 września w Brukseli skacząc 4,72 poprawiła rekord Polski, który przetrwał do maja 2005[9].

2005–2010

Po igrzyskach w Atenach w marcu 2005 roku zdobyła brązowy medal halowych mistrzostw Europy przegrywając srebro z koleżanką z reprezentacji Anną Rogowską[26]. W lipcu skończyła studia na Uniwersytecie Gdańskim[6]. W sezonie letnim zdobyła swój drugi medal mistrzostw świata – w Helsinkach została wicemistrzynią globu[31].

Tuż za podium, na czwartym miejscu, uplasowała się w halowych mistrzostwach świata 2006[1]. Latem została wicemistrzynią Europy[32]. Na koniec sezonu zajęła piąte miejsce w pucharze świata[33].

Na mistrzostwach świata w Osace (2007) z wynikiem 4,75 zajęła czwarte miejsce[34]. 22 września Monika Pyrek, podczas zawodów światowego finału lekkoatletycznego w Stuttgarcie, skoczyła 4,82 m, ustanawiając swój rekord życiowy.

W Walencji zdobyła brązowy medal halowych mistrzostw świata (2008)[35]. Przed Igrzyskami Olimpijskimi wystąpiła gościnnie w nagraniu Marysi Sadowskiej „Szybciej, wyżej, dalej"[36]. W olimpijskim finale w Pekinie zajęła piąte miejsce z wynikiem 4,70 (wysokość tę zaliczyła w drugiej próbie) – wcześniej w pierwszych podejściach skakała na 4,45, 4,55 i 4,65, a 4,75 trzykrotnie strącała[37].

Nie uczestniczyła w marcu 2009 roku w halowych mistrzostwach Europy, a w czerwcu wygrała rywalizację w zawodach superligi drużynowego czempionatu Starego Kontynentu, a wynikiem 4,70 m ustanowiła rekord imprezy. Na mistrzostwach świata po niezaliczeniu żadnej wysokości przez Jelenę Isinbajewą, zdobyła drugi w karierze srebrny medal globalnego czempionatu, przegrywając tylko z koleżanką z reprezentacji Anną Rogowską[38].

W 2010 roku po nieudanych startach w mityngach zagranicznych (spowodowanych kontuzją stopy nogi odbijającej) i nieuzyskaniu wymaganego przez Polski Związek Lekkiej Atletyki minimum do zakwalifikowaniu się do reprezentacji na mistrzostwa Europy postanowiła zakończyć starty w tym sezonie. 28 listopada 2010 roku wraz z Robertem Rowińskim zwyciężyła w 12. polskiej edycji Tańca z gwiazdami[39][40][41][42].

2011–2012

Po ponad półrocznej przerwie Pyrek wróciła do sportu w sezonie halowym 2011 uzyskując w swoim pierwszym starcie, na mityngu Samsung Pole Vault Stars w Doniecku, wynik 4,60[43][44] – rezultat ten jest lepszy od minimum PZLA do reprezentacji na halowe mistrzostwa Europy w Paryżu[45] jednak tyczkarka zapowiedziała, że nie wystąpi w tych zawodach[46]. Drugim i zarazem ostatnim występem Polski w sezonie halowym 2011 był start w halowym mityngu Pedro's Cup w Bydgoszczy – Pyrek zajęła 4. miejsce uzyskując wynik 4,40 m[47][48]. Podczas mistrzostw świata w Taegu zajęła 10. miejsce (ex aequo z Anną Rogowską i Kristiną Gadschiew[49]), zaliczając 4,55 m.

Sezon 2012 rozpoczęła od 7. miejsce z wynikiem 4,40 m podczas halowego mityngu Pedro's Cup w Bydgoszczy[50]. Letni sezon 2012 Pyrek zainaugurowała 11 maja na mityngu Diamentowej Ligi w Ad-Dausze – nie zaliczyła żadnej wysokości, mając trzy nieudane próby na wysokości 4,20 m[51][52]. Podczas rozgrywanych w Nowym Jorku zawodów Diamentowej Ligi – Pyrek zaliczyła wysokość 4,50 m, uzyskując tym samym kwalifikację na start w czwartych w jej karierze igrzyskach olimpijskich[53]. Podczas Igrzysk XXX Olimpiady w Londynie nie zdołała awansować do finału skoku o tyczce kobiet, zaliczając wysokość 4.40 m w kwalifikacjach. (http://www.iaaf.org/mini/oly12/Results/ResultsByDate.aspx?racedate=08-04-2012/sex=W/discCode=PV/combCode=hash/roundCode=q/results.html#detW_PV_hash_q)

Osiągnięcia

Międzynarodowe

Rok Zawody Miejsce Pozycja Wynik Źródła
1997 Mistrzostwa Europy juniorów Lublana 10. miejsce 3,80 =NR [9][10]
1998 I liga pucharu Europy Malmö 1. miejsce 3,95 NR [9][11]
1998 Mistrzostwa świata juniorów Annecy 2. miejsce 4,10 NR [9][12]
1998 Mistrzostwa Europy Budapeszt 7. miejsce 4,15 NR [9][1]
1999 Halowe mistrzostwa świata Maebashi 11. miejsce 4,20 [1][13]
1999 Mistrzostwa Europy juniorów Ryga 4. miejsce 4,10 [14]
2000 Halowe mistrzostwa Europy Gandawa el. – 9. miejsce 4,20 [1]
2000 I liga pucharu Europy Bydgoszcz 1. miejsce 4,30 [11]
2000 Igrzyska olimpijskie Sydney 7. miejsce 4,40 NR [9][1]
2001 I liga pucharu Europy Vaasa 1. miejsce 4,50 NR [11][9]
2001 Młodzieżowe mistrzostwa Europy Amsterdam 1. miejsce 4,40 [1][19]
2001 w:Igrzyska frankofońskie Ottawa 1. miejsce 4,30 CR [21]
2001 Mistrzostwa świata Edmonton 3. miejsce 4,55 [1]
2001 w:Igrzyska Dobrej Woli Brisbane 4. miejsce 4,35 [1]
2001 Finał Grand Prix IAAF Melbourne 4. miejsce 4,20 [1][54]
2002 Halowe mistrzostwa Europy Wiedeń 3. miejsce 4,60 NIR [1]
2002 Superliga pucharu Europy Annecy 4. miejsce 4,20 [1]
2002 Mistrzostwa Europy Monachium el. – 13. miejsce 4,30 [1]
2003 Halowy puchar Europy Lipsk 3. miejsce 4,30 [1]
2003 Halowe mistrzostwa świata Birmingham 3. miejsce 4,45 [28][1]
2003 I liga pucharu Europy Lappeenranta 1. miejsce 4,30 [11]
2003 Mistrzostwa świata Paryż 4. miejsce 4,55 [1]
2003 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF Monako 4. miejsce 4,50 [1]
2004 Halowe mistrzostwa świata Budapeszt 5. miejsce 4,50 [1]
2004 Superliga pucharu Europy Bydgoszcz 2. miejsce 4,40 [1]
2004 Igrzyska olimpijskie Ateny 4. miejsce 4,55 [1]
2004 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF Monako 5. miejsce 4,50 [1]
2005 Halowe mistrzostwa Europy Madryt 3. miejsce 4,70 [1]
2005 Mistrzostwa świata Helsinki 2. miejsce 4,60 [1]
2005 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF Monako 2. miejsce 4,62 [1]
2006 Halowe mistrzostwa świata Moskwa 4. miejsce 4,65 [33]
2006 Superliga pucharu Europy Malaga 1. miejsce 4,75 CR [33]
2006 Mistrzostwa Europy Göteborg 2. miejsce 4,65 [33]
2006 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF Stuttgart 2. miejsce 4,65 [33]
2006 Puchar świata Ateny 5. miejsce 4,30 [33]
2007 Superliga pucharu Europy Monachium 1. miejsce 4,65 [1]
2007 Mistrzostwa świata Osaka 4. miejsce 4,75 [1]
2007 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF Stuttgart 2. miejsce 4,82 [1]
2008 Halowe mistrzostwa świata Walencja 3. miejsce 4,70 [1]
2008 Igrzyska olimpijskie Pekin 5. miejsce 4,70 [1]
2008 Światowy finał lekkoatletyczny Stuttgart 3. miejsce 4,70 [1]
2009 Superliga drużynowych mistrzostw Europy Leiria 1. miejsce 4,70 CR [1]
2009 Mistrzostwa świata Berlin 2. miejsce 4,65 [1]
2009 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF Saloniki 2. miejsce 4,60 [1]
2011 Mistrzostwa świata Taegu 10. miejsce 4,55 [49]
2012 Mistrzostwa Europy Helsinki el. – 13. miejsce 4,35 [55]
2012 Igrzyska olimpijskie Londyn el. – 15. miejsce 4,40 [56]

Mistrzostwa Polski

Stadion

Monika Pyrek zdobyła podczas swojej kariery 11 złotych i 3 srebrne medale mistrzostw Polski seniorów – wyczyn ten czyni ją najbardziej utytułowaną zawodniczką w historii skoku o tyczce w Polsce[1][57][58].

Mistrzostwa Polski Pozycja Wynik
Bydgoszcz 1997 2. miejsce 3,60
Wrocław 1998 2. miejsce 4,00
Kraków 1999 1. miejsce 3,70
Kraków 2000 1. miejsce 4,00
Bydgoszcz 2001 1. miejsce 4,61
Szczecin 2002 1. miejsce 4,50
Bydgoszcz 2004 1. miejsce 4,45
Biała Podlaska 2005 1. miejsce 4,70
Bydgoszcz 2006 1. miejsce 4,60
Poznań 2007 1. miejsce 4,60
Szczecin 2008 1. miejsce 4,70
Bielsko-Biała 2010 1. miejsce 4,20
Bydgoszcz 2011 2. miejsce 4,60
Bielsko-Biała 2012 1. miejsce 4,45

Hala

Tyczkarka wywalczyła 11 tytułów halowych mistrzostw Polski seniorów – wyczyn ten czyni ją najbardziej utytułowaną zawodniczką w historii skoku o tyczce w Polsce[1][59].

Mistrzostwa Polski Pozycja Wynik
Halowe Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce Spała 1998 1. miejsce 3,91
Halowe Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce Spała 1999 1. miejsce 4,10
Halowe Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce Spała 2000 1. miejsce 4,15
Halowe Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce Spała 2001 1. miejsce 4,36
Halowe Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce Spała 2002 1. miejsce 4,25
Halowe Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce Spała 2003 1. miejsce 4,50
Halowe Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce Spała 2004 1. miejsce 4,65
Halowe Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce Spała 2005 1. miejsce 4,70
Halowe Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce Spała 2006 1. miejsce 4,40
Halowe Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce Spała 2008 1. miejsce 4,70
Halowe Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce Spała 2009 1. miejsce 4,60
Halowe Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce Spała 2010 2. miejsce 4,40
Halowe Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce Spała 2012 3. miejsce 4,30

Rekordy życiowe

Miejsce Wynik Miejsce Data Wynik w historii
Skok o tyczce (hala) 4,76 Donieck 2 lutego 2006 9.
Skok o tyczce (stadion) 4,82 Stuttgart 22 września 2007 7.
Skok wzwyż 1,70[60] 1997 –

Światowy ranking lekkoatletyczny (do 2006 ranking IAAF)

  • 2001 – 3. miejsce
  • 2002 – 3. miejsce
  • 2003 – 6. miejsce
  • 2004 – 5. miejsce
  • 2005 – 2. miejsce
  • 2006 – 2. miejsce
  • 2007 – 3. miejsce
  • 2008 – 3. miejsce
  • 2009 – 3. miejsce

Ranking Track and Field News

  • 2001 – 3. miejsce[61]
  • 2002 – 3. miejsce[61]
  • 2007 – 3. miejsce
  • 2008 – 4. miejsce[62]

Listy światowe

  • 2001 – 3. miejsce (4,61 m)
  • 2002 – 6. miejsce (4,62 m)
  • 2003 – 7. miejsce (4,60 m)
  • 2004 – 5. miejsce (4,72 m)
  • 2005 – 3. miejsce (4,70 m)
  • 2006 – 2. miejsce (4,75 m)
  • 2007 – 3. miejsce (4,82 m)
  • 2008 – 4. miejsce (4,75 m)
  • 2009 – 5. miejsce (4,78 m)

Przypisy

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 1,35 1,36 1,37 1,38 1,39 1,40 Janusz Rozum, Daniel Grinberg, Zbigniew Jonik, Henryk Kurzyński, Leszek Luftman: 90 lat polskiej lekkoatletyki 1919–2009. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2009, s. 70. ISBN 978-83-902509-9-1. 
  2. ↑ M.P. z 2010 r. Nr 27, poz. 258
  3. ↑ Pyrek zwyciężczynią plebiscytu „Kuriera Szczecińskiego”. Sport w Interia.pl, 29 grudnia 2009. [dostęp 11 stycznia 2011].
  4. ↑ Plebiscyt sportowy - Pyrek i Duda zwyciężają. 24 kurier, 24 grudnia 2010. [dostęp 11 stycznia 2011].
  5. ↑ Monika Pyrek najlepszą tancerką. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 29 listopada 2010].
  6. ↑ 6,0 6,1 Informacje o mnie. monikapyrek.pl. [dostęp 30 listopada 2010].
  7. ↑ Monika Pyrek między Gdynią, a Szczecinem
  8. ↑ Andrzej Karczmarski, Ryszard Sadkowski Z historii lekkoatletyki na Pomorzu Gdańskim, wyd. Pruszcz Gdański, 2011, str. 277,284
  9. ↑ 9,00 9,01 9,02 9,03 9,04 9,05 9,06 9,07 9,08 9,09 9,10 9,11 9,12 9,13 Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość - Sandomierz: 2007. 
  10. ↑ 10,0 10,1 Lionel Peters i Tomas Magnusson: European Junior Championships 1997. wjah.co.uk. [dostęp 30 listopada 2010].
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 11,5 11,6 European Cup B Final and First League. gbrathletics. [dostęp 30 listopada 2010].
  12. ↑ 12,0 12,1 Lionel Peters i Tomas Magnusson: World Junior Championships 1998. wjah.co.uk. [dostęp 30 listopada 2010].
  13. ↑ 13,0 13,1 7th IAAF World Indoor Championships in Athletics: Official Results - POLE VAULT - Women - Final. iaaf.org. [dostęp 16 maja 2012].
  14. ↑ 14,0 14,1 Lionel Peters i Tomas Magnusson: European Junior Championships 1999. wjah.co.uk. [dostęp 30 listopada 2010].
  15. ↑ 15,0 15,1 Polish Championships. gbrathletics. [dostęp 30 listopada 2010].
  16. ↑ Medalistki mistrzostw Polski (1980-2010): skoki. Oficjalny portal Polskiego Związku Lekkiej Atletyki. [dostęp 1 grudnia 2010].
  17. ↑ 77. Lekkoatletyczne MP: Rekord Europy Moniki Pyrek. interia.pl. [dostęp 6 grudnia 2010].
  18. ↑ Polski Komitet Olimpijski: Monika Pyrek – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 1 grudnia 2010].
  19. ↑ 19,0 19,1 European Under 23 Championships and Cup. gbrathletics. [dostęp 30 listopada 2010].
  20. ↑ DN Galan - Stockholm (SWE)Tuesday, July 17, 2001. iaaf.org. [dostęp 30 listopada 2010].
  21. ↑ 21,0 21,1 Francophone Games. gbrathletics. [dostęp 30 listopada 2010].
  22. ↑ Polacy jadą na igrzyska frankofońskie. wprost.pl. [dostęp 30 listopada 2010].
  23. ↑ 2001 IAAF World Championships in Athletics – Pole Vault Women. iaaf.org. [dostęp 30 listopada 2010].
  24. ↑ IAAF Grand Prix Final 2001: Official Result Women - POLE VAULT. iaaf.org. [dostęp 5 września 2012].
  25. ↑ Monika Pyrek między Gdynią, a Szczecinem
  26. ↑ 26,0 26,1 European Indoor Championships (Women). gbrathletics. [dostęp 30 listopada 2010].
  27. ↑ EC München GER 6 - 11 August – Pole Vault Women. tilastopaja.org. [dostęp 30 listopada 2010].
  28. ↑ 28,0 28,1 IAAF World Indoor Championships. gbrathletics. [dostęp 30 listopada 2010].
  29. ↑ 2003 IAAF World Championships in Athletics – Pole Vault Women. iaaf.org. [dostęp 30 listopada 2010].
  30. ↑ 30,0 30,1 2004 Olympic Games – Pole Vault. iaaf.org. [dostęp 30 listopada 2010].
  31. ↑ IAAF World Championships in Athletics. gbrathletics. [dostęp 30 listopada 2010].
  32. ↑ EC Göteborg SWE 7 - 13 August / 19th European Championships, Ullevi Stadium – Pole Vault Women. tilastopaja.org. [dostęp 30 listopada 2010].
  33. ↑ 33,0 33,1 33,2 33,3 33,4 33,5 Janusz Rozum (opracowanie) oraz Komisja Statystyczna Polskiego Związku Lekkiej Atletyki: Rocznik PZLA 2006. Warszawa: Dział sportowo-techniczny PZLA, 2007. 
  34. ↑ 2007 IAAF World Championships in Athletics – Pole Vault Women. iaaf.org. [dostęp 30 listopada 2010].
  35. ↑ Janusz Rozum: Brąz Pyrek w drugim dniu 12. HMŚ w Wenecji. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 30 listopada 2010].
  36. ↑ Aleksandra Warska: Monika Pyrek nagrała piosenkę. gs24.pl. [dostęp 30 listopada 2010].
  37. ↑ 2008 Olympic Games – Pole Vault. iaaf.org. [dostęp 30 listopada 2010].
  38. ↑ David Powell: After Pole Vault gold, Rogowska as stunned as anyone. berlin.iaaf.org. [dostęp 30 listopada 2010].
  39. ↑ Monika Pyrek wygrała Taniec z Gwiazdami. SportoweFakty.pl. [dostęp 29 listopada 2010].
  40. ↑ Flash-News des Tages: Monika Pyrek gewinnt Tanzshow. leichtatletik.de. [dostęp 5 grudnia 2010].
  41. ↑ Pyreková vyhrála polskou verzi StarDance. atletika.cz. [dostęp 5 września 2012].
  42. ↑ Poland’s Pyrek now ready to swap her dancing shoes for spikes. European Athletics. [dostęp 6 grudnia 2010].
  43. ↑ Dobry start Rogowskiej i Pyrek w Doniecku. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 12 lutego 2011].
  44. ↑ Sukces Moniki, dramat Przemka. Sport.pl Gazeta Wyborcza Szczecin. [dostęp 18 lutego 2011].
  45. ↑ Wskaźniki PZLA, Halowe Mistrzostwa Europy, Paryż (FRA), 3-6 marca 2011. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 18 lutego 2011].
  46. ↑ MONIKA PYREK: Na razie mam zakwasy. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 12 lutego 2011].
  47. ↑ Monika czwarta. Sport.pl Gazeta Wyborcza Szczecin. [dostęp 18 lutego 2011].
  48. ↑ Pedro's Cup Bydgoszcz POL 16 February 2011 Indoor. tilastopaja.org. [dostęp 18 lutego 2011].
  49. ↑ 49,0 49,1 13th World Championships, Daegu Stadium / Daegu KOR 27 August - 4 September 2011. tilastopaja.org. [dostęp 31 sierpnia 2011].
  50. ↑ Nieskuteczny atak na minimum do Turcji. Sport.pl Gazeta Wyborcza Szczecin. [dostęp 8 lutego 2012].
  51. ↑ [Diamentowa Liga - Doha. Wyniki. www.diamondleague-doha.com. [dostęp 15 maja 2012].]
  52. ↑ Kiepski start Moniki Pyrek. Sport.pl. [dostęp 15 maja 2012].
  53. ↑ Londyn 2012. Monika Pyrek pojedzie na igrzyska. Sport.pl. [dostęp 10 czerwca 2012].
  54. ↑ Błąd rozszerzenia cite: Błąd w składni znacznika <ref>; brak tekstu w przypisie o nazwie gp01”
  55. ↑ Pole Vault Women. European Athletics. [dostęp 28 czerwca 2012].
  56. ↑ Maciek Jałoszyński: Rogowska awansuje do finału tyczkarek. pzla.pl. [dostęp 31 sierpnia 2012].
  57. ↑ NC Bielsko-Biala POL 8 - 10 July 2010. tilastopaja.org. [dostęp 13 września 2010].
  58. ↑ NC Bydgoszcz POL 11 - 13 August 2011. tilastopaja.org. [dostęp 8 lutego 2012].
  59. ↑ Po 56. HMP - kobiety. Polski Związek Lekkiej Atletyki.
  60. ↑ Zbigniew Jonik, Janusz Rozum: ''Polish Team for 9th World Championships in Athletics. Polski Związek Lekkiej Atletyki, 2003, s. 5. 
  61. ↑ 61,0 61,1 All-time World Rankings – Women's Pole Vault. Track and Field News. [dostęp 1 grudnia 2010].
  62. ↑ Track & Field News: 2008 Track & Field News World Rankings-Women


Bibliografia

Linki zewnętrzne



IES64.png
Autor opracowania: Kinga Konieczny


Źródło: „http://pomeranica.pl/index.php?title=Monika_Pyrek&oldid=124433”