Stanisław Borowiecki
Stanisław Borowiecki | |||
dziennikarz radiowy i telewizyjny | |||
| |||
Data urodzenia | 13 listopada 1929 | ||
Miejsce urodzenia | Biniew | ||
Data śmierci | 10 listopada 1995 | ||
Miejsce śmierci | Szczecin | ||
Miejsce spoczynku | Cmentarz Centralny w Szczecinie (kw. 4B-9-14) | ||
Lokalizacja grobu | zobacz na mapie | ||
Stanisław Borowiecki (1929-1995) – dziennikarz radiowy i telewizyjny, redaktor naczelny Ośrodka Telewizyjnego w Szczecinie, pedagog
Życiorys
Stanisław Borowiecki urodził się 13 listopada 1929 roku w Biniewie k. Ostrowa Wlkp. Studiował prawo na Uniwersytecie Poznańskim. Absolwent kursu dziennikarskiego w Warszawie w latach 1954-1955. Pracę zawodową rozpoczął w 1950 roku w Polskim Radiu Poznań.
Od 1952 roku w Szczecinie. Pracował w Rozgłośni Polskiego Radia (1952-1960 i 1971-1981). Był m.in. kierownikiem Redakcji Publicystyczno-Informacyjnej. Specjalizował się w programach popularnonaukowych. W latach 1960-1965 był szczecińskim korespondentem „Trybuny Ludu”.
Od 1965 roku związany z ośrodkiem telewizyjnym w Szczecinie, gdzie w latach 1966-1967 na antenie lokalnej prowadził cykliczne pogadanki telewizyjne Między nami. W telewizji zatrudniony na stanowiskach redaktora naczelnego OTV (1965-1968), dziennikarza (1979-1981) i zastępcy redaktora naczelnego (1981). Zasłużony dla Polskiego Radia i TV. W stanie wojennym został zwolniony z pracy i przeszedł na wcześniejszą emeryturę.
Pracował również jako starszy wykładowca na Politechnice Szczecińskiej, pracownik techniczno-naukowy na Uniwersytecie Szczecińskim oraz w Fundacji Akademii Rolniczej. Był organizatorem międzyuczelnianego ośrodka nowoczesnych technik nauczania.
Był czynnym członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Wchodził w skład kolegium redakcyjnego albumu 50 lat szczecińskiego dziennikarstwa na Pomorzu Zachodnim. Zmarł w trakcie prac nad tą publikacją.
Żona Kazimiera była dziennikarką „Głosu Szczecińskiego”. Syn Przemysław był wieloletnim rzecznikiem Urzędu Miejskiego w Szczecinie.
Zmarł 10 listopada 1995 roku w Szczecinie. Został pochowany 16 listopada na Cmentarzu Centralnym (kw. 4B-9-14).
Wybrane audycje radiowe
- 1956 – O naprawę Rzeczypospolitej szczecińskiej (cykl)
- 1956 – Słowo o UB - informacja emitowana w audycji Przegląd Aktualności Wybrzeża
- 1958 – O „Junakach” i o „Smykach”
- 1958 – Szczecin znany i nieznany (z Alicją Maciejowską)
- 1976 – Zacznijmy neonowe porządki
- 1980 – W pracowniach szczecińskich naukowców (cykl)
Wybrane audycje telewizyjne
- 1967-1967 – Między nami (program cykliczny)
Artykuły w prasie (wybór)
- 1957 – Straż przednia astronautów, „Kurier Szczeciński” 1957 nr 269, s. 6
- 1960 – PŻM proponuje „trójprzymierze”, „Trybuna Ludu” 1960 nr 69, s. 3
- 1965 – Wypowiedź w związku z oddaniem do użytku telewizyjnej stacji nadawczej w Kołowie, „Kurier Szczeciński” 1965 nr 36, s. 5
Spotkania i prelekcje
- 1967 – Klub Fabryczny „Skolwin”
Odznaczenia
- 1975 – Złoty Krzyż Zasługi
- 1975 – Medal XXX-lecia „Gryf Pomorski”
O Stanisławie Borowieckim
- (...) Pozycją, która mile mnie rozczarowała, to czwartkowa rozmowa szefa szczecińskiego ośrodka red. St. Borowieckiego, z telewidzami. Rozmowa nie zza biurka, nie prosta, zalewająca nas zewsząd w TV „gadka", ale rozmowa jak najbardziej telewizyjna w formie (m.in. mówiąc o najbliższych pozycjach repertuarowych prezentowano je wraz z autorami). Red. St. Borowiecki, którego, jak pamiętamy, pierwsze kontakty z kamerą nie były zbyt zachęcające, tym razem czuł się już przed nią niemal całkiem pewnie, prowadząc program w znakomitym, iście sportowym tempie. A że przy tym ma on także i to, co nazywamy umiejętnością nawiązywania kontaktu ze słuchaczami — wrażenia więc były jak najlepsze. (Aligator, Pochwała dobrej roboty, „Kurier Szczeciński” 1965 nr 38, s. 5)
Bibliografia
- Fikcja czy rzeczywistość? Wybór audycji Polskiego Radia Szczecin z lat 1946-1989 (oprac. Paweł Szulc), IPN, Szczecin 2009
- Słowem i piórem. 50 lat szczecińskiego dziennikarstwa na Pomorzu Zachodnim (pod red. Tadeusza Białeckiego), SDRP, Szczecin 1996